Your past is killing me [20]

*De volgende dag* We waren opgelucht dat we aan een tweede confrontatie ontsnapt waren, nog een zou teveel geweest zijn. Om onze zinnen te verzetten zouden we gaan shoppen in de duurste winkels van de stad.
*Winkel* “Whaah Elliiiiiiiiis, kijk naar deze jurk” Sharona was een kleedje aan het passen en kwam gillend het paskotje buiten, met de jurk aan welteverstaan. “Ik MOET deze hebben!” ik schaamde me omdat ze de hele winkel bij elkaar riep. Mij oog viel op een prachtige broek. Zwart, skinny en vooral: ze was mijn maat. Want telkens ik ging shoppen was mijn maat er niet meer -_- “Whaaah, kijkkijkkijkijkkijk KIJK!” ik was echt blij met onze shoppingnamiddag. “Hier, deze t-shirt past erop!” ik kreeg een t-shirt tegen mijn gezicht gekeild. “Sharona, verdikke, doe da nie meer!” ik probeerde nep-boos naar haar te kijken, maar toen ze echt niet begreep waarom ik zo keek en mij duidelijk werd dat zij de t-shirt niet gegooid had, kreeg ik een wrang gevoel. “Wie dan wel” ik keek de winkel rond, maar niemand keek mijn richting uit. “Whatever, ik heb tenmiste een t-shirt.” lachte ik terwijl ik naar de pashokjes stapte. “TADAAA” kirde ik en opende het paskotgordijn. “En en en? Wat vind ge ervan?” ik zag Sharona knikken en lachen. “Tis nice hoor poeperd” riep ze van ver, ze zat met haar neus tussen de broeken-rekken. “Heel mooi” een ander compliment, dat voor mij bedoeld was. Een mannenstem, vijf meter verder. Ik herkende die stem van ergens, ik kon ze alleen niet plaatsen. Ik zag niemand toen ik me omdraaide, de winkel was leeg buiten twee dames die aan het kibbelen waren over een rok en twee mannen, niet zo oud. Ze zagen er wel verdacht uit, grote zwarte zonnebrillen en schuchtere houding. Toen ze doorhadden dat ik hen ‘verdacht’ vond vluchtten ze weg naar de heren kledij waar dames zeker niet zouden komen: onderbroeken. Ik volgde ze tot aan het rek met de flashy blauwe onderbroek. En toen was ik ze weer kwijt.