He doens't know

Gespannen staar ik naar de deur. Ik voel mijn hart bonken. Is dan alles voor niets geweest? Ben ik er nu bij? De staat nu op een weide kier. Ik zucht opgelucht als er een grote dikke rode kat binnen komt trippelen. Ik glimlach naar het beest en aai het over zijn kop. “Je hebt me later schrikken” fluister ik tegen het beest. De kat spint tevreden. Ik sla de map dicht en zet hem terug in de kast. Dan kijk ik op de klok. “Shit”fluister ik. Het is al 6 uur ’s ochtends. Ik moet nog zeker een half uur terug rijden en op tijd thuis zijn voordat mama en Richard wakker worden. Snel check ik of ik alles in de kamer heb achtergelaten zoals het was en loop dan naar het raam. Ik slinger mijn benen over de vensterbank en laat me uit het raam zakken. Terwijl ik aan de regenpijp hang duw ik het raam weer op een kiertje.

Hijgend sta ik in mijn slaapkamer. Omhoog klimmen is toch zwaarder dan ik dacht. Snel trek in mijn kleren uit en gooi ze in een hoek, ik trek mijn pyjama aan en ga in bed liggen. Ik heb net 10 seconden mijn ogen dicht als mijn moeder de kamer binnenkomt. “Goedemorgen liefje” fluistert ze en ze geeft me een kus op mijn wang. Ik kreun en doe alsof ik uit een diepe slaap wakker word. “Ik ga ontbijten en daarna naar mijn werk, Richard blijft vandaag thuis”zegt ze. Wat? Alleen thuis met Richard? Mijn moeder geeft nog een aai over mijn hoofd en loopt dan de kamer uit. Ik open mijn ogen en staar in het donker. Na 5 minuten voel ik hoe mijn oogleden zwaar worden en val ik in slaap.

Gewoon normaal doen. Gewoon normaal doen. Hij weet niet wat je vannacht gedaan hebt. Hij komt er nooit achter. Je kunt dit. Je kunt dit. Ik kan dit. Ik zucht diep en loop dan de keuken in. “Goedemorgen” mompel ik. “Goedemorgen!”roept Richard opgewekt. Ik ga aan tafel zitten en smeer een boterham die ik snel naar binnen prop. “Lekker geslapen?”vraagt Richard. Ik knik. Richard kijkt me achterdochtig aan en snel staar ik naar mijn bord. “Ik…eh..ga even huiswerk maken”stamel ik en ik vlucht naar boven. Hij weet het, hij weet dat ik in zijn huis ben geweest. “Ben je gek”zegt de stem in mijn hoofd. “Hoe kan hij dat nou weten?” Ik adem diep in en uit en kalmeer mezelf. Ik moet rustig worden, ik moet mezelf onder controle houden. Hij weet van niks. Hij kan van niks weten.

Die middag zit ik op mijn bed muziek te luisteren als mijn mobiel gaat. Ik zucht en sta op. Ik loop naar mijn bureau en kijk op het schermpje. Beller onbekend. Nieuwsgierig neem ik op. “Met Fay?” zeg ik. “Fay?” Hoor ik een stem vragen. Ik sta verlamd in mijn kamer.