Your past is killing me [12]

“Gij hebt wat uit te leggen manneke!” mijn ogen schoten vol met tranen. “Wat moet ik uitleggen, waar hebben jullie het over?” “Doe nie zo schijnheilig! Uw affaire met Lina, we weten ervan! Waarom hebt gij nooit iets gezegd ofzo?” “Euhm, sorry schat… Ik wist dat het ervan moest komen…” “Awel, tis nu zo ver! Vertel, waarom hebt ge gezwegen?” er kwam enkel maar gepiep uit mijn mond. “Omdat…omda ik u nie kwijt wou. Toen ik jullie ontmoette was ik verkocht. Ik was nog nooit zo gelukkig geweest, maar dan kwam dat ongeluk en bleek dat Lina jouw vriendin was en alles kwam weer naar boven. Ik heb weken met mijn gevoelens geworsteld, maar nooit in jullie bijzijn. Ik wou niet dat je je zorgen maakte. Ik wou je echt niet kwetsen schat… Je bent de liefde van mijn leven en ik wou je niet kwijt…Ik, ik, ik…ik weet niet meer wat te doen zonder jou, vergeef me lieverd..” “Zo zit het dus! En gij dacht zeker dat als ge zweeg het nooit ging uitkomen en ik nooit gekwetst zou raken? Wel, ge ebt u vergist! Ge hebt mij pijn gedaan en ik wil u nie vergeven…Ik wil hier weg!!” het was alsof de gene die voor mij stond, zwart haar en make-up, veranderd was en niet op de goede manier. “Neen, ga nie weg! Ik heb u nodig” Bill nam mijn arm vast en liet niet los. “Laat me los man!” krijste ik. Hij liet me los en ik stormde naar mijn kamer, ik wou hier weg.
Voetstappen op de trap. Mijn deur ging open en Tom kwam naar binnen. “Heay, wa scheelt er?” hij probeerde vriendelijk te doen, maar ik had geen goesting in zulk gedoe. “Bill! Hij is wat er scheeld!” “Oei, wa heeft hij gedaan?” nog steeds vriendelijk, had hij nu nog steeds niet door dat ik niet vriendelijk wil doen -.-‘ ? “Hij heeft hetzelfde als u gedaan, kzou maar naar Sharona gaan. Zij zal wel een verklaring willen..” Huu? Wa verklaring? Ik volg nie meer…” die pipo had het echt niet door en ik was nog steeds pissed. “GA GEWOON NAAR SHARONA LOMPERIK” “Oke oke, kben al weg” éindelijk had hij het door. “Ow, sorry voor die ‘lomperik’””Tis niets..” Tom stond op en liep de kamer uit.
Sharona en Lina waren nog in de andere kamer en Tom kwam erbij. “Waar is Bill?” vroeg hij ongemakkelijk. “Wat maakt dat nu uit?” “Euh..” “Wel, vertel op! Zelfs gij hebt nooit iets over Lina gezegd! Waarom?..” “Euuh, het was lang geleden, ik ben er over. Ik voel niets meer voor haar! Gij zijt degene met wie ik verder wel!” “Tzal wel, daarom da ge verzwijgt da ge het met Lina gedaan hebt!” “Mar da was vroeger! Ik heb er nooit iets over gezegd omda ik…” “Och zwijg toch!” “Maar…” “Niets te maaren! ELLIIIIIIS, IK GA MEE!” gilde ze. Mijn deur ging wéér open, maar nu kwam Sharona binnen. “Ik ga mee”