Your past is killing me [11]

*Volgende ochtend* De spanning hing in de lucht. Uiteindelijk vroeg Bill toch wat er aan de hand was: “Meiden, we zijn niet dom of zo hoor, wat is hier aan de hand?” “Niets hoor” loog ik. “We komen er wel achter” mompelde Tom.
“Ik ga shoppen!” riep Lina vanuit de deuropening. “Alsof het mij wat kan schelen..” gromde Sharona naar haar. “Is het weer zover dames?” vroeg Tom die van de trap kwam. “Nee hoor.” Probeerde ik Tom wijs te maken, maar ik heb nooit goed kunnen liegen. “Hmm” kreeg ik dan maar als antwoord terug. Oke, Lina was weg, Sharona zat te bokken –of mokken, te koppen of hoe ge et ook wilt noemen- en ik zat in de zetel. Bill kwam naast me zitten en keek me raar aan. Ik wist dat het er van moest komen. “Ellis, vertel wat er gaande is! Het is hier ondraaglijk!” eiste Bill. En toen wist ik dat ik onmogelijk kon weigeren het hem te vertellen. “Wel, euh, hoe moet ik beginnen,…” begon ik. *BAM* De deur vloog open, en blijkbaar hard dicht. “Ellis, komt ge ne keer mee naar boven!” eiste Lina. Omg, waarom zou ik nu naar haar willen luisteren? Maar ik besefte dat het mijn ‘redding’ was. “What the fuck waarde aant doen?” krijste Lina. “Ik was het bijna aant vertellen tegen Bill…” “Was da nu echt nodig? Ge weet tog dat hij dan boos zal zijn?” “En wa kan da u nu schelen?” echt, ze zou nog het liefst van al willen dat we ruzie kregen! “Ja, vertel nu maar eens waarom gij zo bezorgd zijt over ons liedesleven!” Sharona verscheen achter haar. “Wel, tzal nu wel de moment zijn zeker..”het was alsof Lina zich schaamde. “Inderdaad!”Sharona was vies kwaad. “Wel, vroeger, jaren geleden, was ik op vakantie in Duitsland. Ik zag overal affiches en reclame voor het concert van hen.” “Wowow, wacht! Wie zijn ‘hen’?” da was wel de domste vraag die ik ooit van Sharona gehoord had. “Wie denkte?” vroeg ik sarcastisch. “Ooow..” typisch…”Ga verder!” “Waar was is, ojah, het concert. Dus, ik ging er naar toe, ze trokken me echt aan. Niet op de manier zoals groupies ‘denken’ dat ze verliefd zijn op hen, maar op de échte manier. Na het concert ging ik naar meerdere en uiteindelijk merkten ze me op. Ze nodigden me uit om hen te ontmoeten en er was meteen een klik. Vooral met Bill en Tom; tegelijkertijd. Ik heb nooit kunnen kiezen en ben vertrokken uit Duitsland. Ze hebben veel pijn gehad, want ik kreeg om de week een telefoon of een kaartje of andere dingen. Maar ik wou niet teruggaan om ze nog meer te kwetsen dus veranderde ik mijn nummer en verhuisde ik. Sindsdien heb ik nooit meer iets van hen gehoord.. Tot nu. Mijn gevoelens zijn weer aangewakkerd; voor alle twee… En eens ik iets of iemand wil dan moet ik die gewoon hebben.” Ik zag Lina grijnzen. “Ze hebben hun verleden goed verborgen weten te houden voor de pers, hun familie en voor jullie. Maar nu alles uitgekomen is, zijn ze jullie wel een verklaring verschuldigd, niet?” Lina schoot in een lach, zo een van de slechterik in cartoons. “Ohmygod” ik was zo in shock dat ik mijn mond haast niet meer dicht kreeg. “Gaat het meisjes, jullie bleven zo lang weg en ik dacht: ik kom eens kijken, maar blijkbaar zijn jullie in orde dus zal ik het eten gaan klaarmaken en…wat is er ÖÖ” eindelijk kwam er een einde een Bills geratel toen ik hem aankeek, stijf van de shock.