C.S.I.

Ik heb geen idee waarom ik Richard niet vertrouw. Er is gewoon iets aan hem, iets dat niet klopt. Het is alsof hij er alles aan doet om mijn leven een hel te maken. Waarom zou hij anders met die huisarrest komen? Vorige week was ik toevallig zijn adres tegenkomen op een notitiebriefje dat ergens rondslingerde. Ik heb het adres uit mijn hoofd geleerd voor het geval dat ik het nog een nodig zou hebben. Wat vannacht dus het geval is.

Langzaam start de computer op. Ongeduldig tik ik met mijn nagels op het bureau. Gek genoeg voel ik geen angst. Normaal ben ik altijd bang in het donker, maar nu voel ik niets, geen angst, geen woede, geen verdriet, alleen wilskracht om Mathijs te vinden. Eindelijk is de computer opgestart. Ik klik het account van Richard aan.
Voer het wachtwoord in. “Shit”vloek ik zachtjes. Mijn handen blijven even boven het toetsenbord zweven. Aarzelend typ ik Richard. Het door u ingevoerde wachtwoord is niet correct. Ik typ mijn moeders naam. Het door u ingevoerde wachtwoord is niet correct. Ik typ nog wat verschillende dingen in zoals het adres van Richard, ons adres en mijn naam, maar ik krijg de hele tijd een foutmelding. Boos sla ik met mijn hand op het bureau. Kan bij mij nooit een iets vanzelf gaan? Ik schuif de bureaustoel een stukje naar achter en open de bovenste la van het bureau. Er liggen wat losse papieren. Vlug kijk ik ze door. Geen papiertje met een wachtwoord. Ik open de tweede la. Hier liggen een fototoestel, wat papieren en een paspoort. Ik pak het fototoestel en zet het aan. Er staan geen foto’s op. Ik leg het fototoestel weer terug en kijk de papieren even door. Geen wachtwoord. Ik ga alle lades van het bureau af maar ik vind geen wachtwoord. Met een zucht sluit de laatste la. Dan valt mijn oog op een agenda die op bureau ligt. Natuurlijk! Iedereen schrijft zijn wachtwoorden in zijn agenda. Ik open de agenda en er valt een papiertje uit. Op het papiertje staan een aantal cijfers en letters. F15071994M. Wat kan dat nou weer betekenen. Ik typ de code over in de computer. Een moment geduld, u wordt ingelogd. Ik krijg een grijns op mijn gezicht. Dan kijk in nog een keer naar de getallen het papiertje. 15071994. Ik ben jarig op 15 juli. En geboren in 1994. 15-07-1994. Waarom heeft Richard mijn geboortedatum als wachtwoord? En de letters F en M. Fay en Mathijs? Ik snap er helemaal niks meer van. Ik leg het papiertje weer terug in de agenda en richt me op de computer. Stuk voor stuk bekijk ik alle documenten. De meeste zijn gewoon saaie werkdocumenten of loonstrookjes. Niks interessants.

Ik ben nog een tijdje bezig op de computer maar ik kan niets bijzonders vinden. Ik sluit de computer af en besluit in de kamer te zoeken. Uit een van de bureaulades pak ik een zaklamp zodat ik geen licht aan hoef te doen. Ik schijn door de kamer heen. Het is een enorme rotzooi. Overal liggen stapels papieren en in de kasten liggen mappen door elkaar. Waar moet ik beginnen? Ik loop naar een van de kasten en bekijk de ruggen van de mappen. Financiën, afschriften, betalingen. Niks bijzonders. Ik schijn verder over de mappen en even glimlach ik. Ik voel me net een crime scene investigator uit C.S.I.
Een map heeft geen titel. Ik pak hem uit de kast en blader erdoorheen. Kindertekeningen. Heeft Richard kinderen? Ik pak een van de tekeningen op en bekijk hem. Op de tekening staan een regenboog en een huis. Ik glimlach. Dan verdwijnt de glimlach van mijn gezicht en staar ik naar het onderschrift.
Ons huis en de regenboog, Fay, 4 jaar.
Snel bekijk de andere tekeningen. Overal staat in mijn moeders handschrift de titel van de tekening, mijn naam en mijn leeftijd.
Op dat moment hoor ik een geluid op de gang. Met een ruk draai ik mijn hoofd naar de deur, die langzaam opengaat.