Your past is killing me [9]

*enkele maanden later*Lina was met ons mee verhuisd en leefden al een tijdje heel gezellig samen met elkaar. Ik was nog steeds overgelukkig met Bill en Sharona met Tom, natuurlijk.^^ Enkel Lina liep er de laatste tijd wat treuriger bij. Oké, we geven toen, het was wel al een tijdje gelden dat ze nog eens een vriendje had. Maar, er zijn hier genoeg leuke jongens en ze is echt niet lelijk hoor. Toch wou ze geen van de vele jongens die verliefd waren op haar. Ik had al snel door dat ze meer zocht. Meer dan de “normale” jongens die zich kwamen aanbieden.
“Schaaat, heb jij mijn broek gezien?” hoorde ik Bill wanhopig schreeuwen. “Kijk eens in de kast” “Oh, daar ligt ze..”gaf hij bekennend toe. “Zie je wel, wie zoekt die vind (:” en toen ging ik mij ook aankleden, wat niet zo gemakkelijk was als je Bill constant naar je ziet kijken. “Is het interessant?” vroeg ik uitdagend aan Bill toen z’n oogbollen bijna uit zijn kassen vielen. “Euuh, ja hoor” zei hij fluisterend en keek blozend weg. “Ik heb het wel gezien hoor lieverd” floepte eruit voor ik het wist. “Dat was de bedoeling” grijnsde hij en zijn blozende wangen maakten plaats voor een uitdagende blik. Ik liep naar hem toe en besprong hem: “Die had je niet zien aankomen hé?”. “Nee, maar deze jij ook niet” en hij scheurde mijn bh van mijn lijf alsof hij een uitgehongerd roofdier was.
“Amai, dat was ook de moeite zeker?” giechelde Sharona toen we –aangekleed- in de keuken aankwamen. “Hebben jullie ons gehoord dan?” vroeg ik beschaamd. “Nee hoor, enkel de buren, overburen en aan de andere kant van het dorp, maar wij niet hoor.” antwoordde ze sarcastisch. “Oops” was het enige wat Bill kon uitbrengen, en we schoten alle drie in de lach. Alle drie ja, Tom was om boterkoeken en Lina? Die zag ik uit mijn ooghoeken vuil naar ons kijken. ”Ah, daar zal Tom zijn” riep Bill. En ja hoor, Tom kwam binnen met een grote zak boterkoeken. “Weet ge, de mensen die ik tegenkwam op straat terwijl ik naar de bakker ging, begonnen allemaal te lachen toen ik ze passeerde, maar ik weet niet waarom.” Zei Tom een beetje pissig, dat zal het ochtend humeur wel zijn. Toen kregen we door waarom en gingen wij ook snel neer. Eens we bijkwamen zei Bill, die nog half neerlag: “Wie gaat het hem vertellen?”. “Euh, ik dan maar zeker?” giechelde Sharona. “Tom, die mensen lachten met u omda, wel ja omda ge ouwen pyjama nog aan hebt sukkel!” zei ze en herviel terug in haar slappe lach. Net zoals wij. “Och, verdomme!” schreeuwde Tom en ging vloekend naar boven. Even later kwam hij terug, maar deze keer met kleren aan. “En stop nu eens met lachen, ik heb m’n kleren al aan hoor. Laten we normaal gaan eten.” zei Tom terwijl hij een stoel nam en zich bij aan tafel zette, aan zijn gezichtsuitdrukking te zien was hij nog steeds pissed. Iedereen had ondertussen al een boterkoek vast en toen Tom neerzat stond Lina op, heel sexy stapte naar Tom en plantte zich neer op zijn schoot. Toms gezicht fleurde op toen ze dat deed. Ik zag dat Sharona vuurrood werd en op het punt stond uit te barstten van jaloezie. Daar zou vette ruzie van komen.