005.

‘ Het was leuk, Jack. Voor herhaling vatbaar maar nu moet ik gaan. Ik heb morgen om negen uur gewoon weer les en jij training, niet?’ Ik gaf hem een kus op zijn wang en verliet zijn veels te groot huis. ‘Nee, Abi wacht! Waar woon je? Ik breng je wel!’ Ik twijfelde, ik had niet graag dat mensen wisten dat ik in de achterbuurt woonde van de stad, maar Jack stond nu toch al in de deuropening naar me te grijnzen. ‘Als mijn vader jou ziet vermoord hij me.’ Jack maakt een of andere belachelijke mega mindy pose. ‘Dan moet hij eerst langs super Jack Wilshere passeren.’ Ik maak een korte “o” met mijn mond wanneer Jack onmiddellijk verdwijnt, maar binnen de twee seconden terug stond met de auto sleutels in zijn hand.’Mag je eigenlijk wel al auto rijden, Jackie?’ Ik hield ervan hem te pesten en ik wist hoe hard hij die naam haatte. ‘Ik ben negentien, technisch gezien dus volwassen. Hoe oud ben jij, Kleintje?’ Ja, ik was niet van de grootste, maar toch was ik fier op mijn meter achtenvijftig. ‘Zeventien, bijna achttien.’ De motor kwam met een zacht gebrul tot leven. ‘Wanneer mag jij jou volwassen noemen?’ Hij grijnsde, ik vond hem echt geweldig. We pestte elkaar af en toe, we konden nu al goed praten en de stiltes tussen ons voelden goed aan. ‘Vrijdag.’ Hij nam zijn gps en ik mompelde zachtjes mijn adres, die hij vervolgens intypte.

De volgende dag begon alles opnieuw. Ik probeerde het beste van mezelf te geven in de les terwijl het echt moeilijk was want ik had amper geslapen plus mijn gedachten dwaalden om de minuut uit naar Jack. Ik verlangde naar het moment na school, zelfs al zou hij niets zeggen en alleen voetballen zou ik in de zevende hemel zijn. Ik zou elke beweging van hem in mij opnemen, genieten van zijn passie voor de sport, glimlachen als hij in al zijn perfectie toch een klein foutje zal maken. Ik was zo gehaast dat in de pauze zelfs niet eens de tijd had om hallo te zeggen tegen Oliver en zijn aanhangsel en ze gewoon voorbij liepen. Het was alsof ze roze wolkjes onder mijn voeten schoven als ik naar het voetbalveldje liep, ik bedoel zweefde, maar er was niemand te zien. Geen Aaron, noch Jack.