Your past is killing me [3]

“19 koffers ö dat meen je nu toch niet” gromde de chauffeur. Arme man, zomaar 19 koffers moeten inladen, vervoeren en weer uitladen. We vertrokken en het afscheid met mijn moeder viel me zwaar. Maar ach, ik mag bij de beroemde Kaulitztweeling mijn vakantie doorbrengen. En dat is iets wat vele meisjes willen. “Iets drinken dames?” vroeg Bill gespeeld deftig. “Oh, graag” het leek wel alsof we toneel speelden in de middeleeuwen. Nooit gedacht dat die jongens méér waren dan fake wereldsterren. Opeens remt de chauffeur har, de glazen vliegen naar voor. “OOOOH, KOUD KOUD KOUD” gilde Sharona. “Oeps” giechelde iedereen. “Doe snel een andere t-shirt aan” stelde Tom voor. Hmm, typisch Tom. “Hier, mijn trui” en ik kon een grijns naar Tom niet onderdrukken. Tom gromde zo stil dat hij dacht dat niemand het kon horen, maar ik hoorde het wel. De verdere reis verliep vlekkeloos. Op Toms slecht humeur na dan. We kwamen aan in de straat waar het huis van Bill en Tom staat. We waren nog maar een paar huizen verder of ik trok mijn ogen nogal open. “Wonen jullie hier, dit lijken wel kastelen” moest ik nu verbaasd of blij zijn? “Euh, jah” ik zag dat Bill rood werd. Wat is ie toch schattig als hij rood word. Ohmygod Ellis! Stop, je kent hem pas enkele weken!