Hoofdstuk 2. Deel 1.1

Felix kwam aan in een vreemde omgeving, op een vreemde plaats, genieten van zijn vakantie. Hij maakte zich geen zorgen en verwachten niet zo veel. Felix liep wat rond en zag andere mensen die ook op vakantie waren. die lekker in de zon lagen. Toen zag hij haar liggen in de zon, ze had al iets speciaals zonder maar ook iets van haar te weten. Felix keek even snel en liep toen terug naar de rest van zijn vrienden. Max stond daar al en zwaaide naar Felix, en riep naar hem dat ze daar zaten. Felix maakte haast en liep snel terug naar de rest toe.

Nimphy staarde zwijgend naar de lucht en voelde enkel een zacht briesje over haar huid strelen, ze hoorde wel de mensen om haar heen en ving af en toe een glimp op van een ander, maar voor de rest was ze helemaal in gedachten verzonken en concentreerde ze zich op de natuur.
Het was waarschijnlijk nog niemand opgevallen, maar tussen het gekwebbel en rumoer van de mensen door floten er verscheidene vogels hun deuntje. Ze glimlachte wat, zelfs het eekhoorntje dat achter een tent vandaan piepte viel haar op, maar al snel had een jongetje die ook in het oog en rende hij erachteraan alsof zijn leven er vanaf hing. Ze glimlachte wat. Ze hield van vakantie.

Felix zat in een stoel buiten zijn vakantiehuisje. hij was een harde werker, en werkte het liefst zo veel mogelijk door aan zijn werk. de codes op zijn scherm verschenen:
' $
?>'.
maar verder kwam hij niet, zijn gedachte dwaalde nu al weer af. Hij keek omhoog en zag twee vogels liefelijk om elkaar heen vliegen in cirkels. Hij wenste dat op een dag hij net zo vrij zou zijn als die vogels die daar maar wat rond vlogen. Hij probeerde zich te concentreren op zijn werk, maar werd weer afgeleid. Deze keer door Max, die een biertje langs hem neerzette. Door het warme weer was Felix toch wel wat dorstig geworden en vlug dronk hij het blikje gevuld met bier leeg.

Nimphy drukte zichzelf uiteindelijk met moeite overeind en keek nu even goed over het grasveld heen. Er waren ondertussen al een heleboel tenten bijgezet en ook haar eigen tent was nu volledig opgezet.
"Hé, luiwammes, jij mag voor ons koken!" Amy stak haar duim op richting Nimphy die geërgerd zuchtte en erheen liep. Hanne stak haar hoofd om de hoek van de tent waardoor er gelijk een grijnsje om Nimphy's lippen gleed. Het vrolijke gezichtje onder de zomersproetjes omlijst met een hoop donkerbruine krullen en daarbij nog een stralende lach maakte iedereen wel vrolijk. Hanne toverde een pan tevoorschijn en Amy sleepte een gasvuurtje naar een vrij plekje naast de tent. Nimphy liep naar de auto en trok daaruit de zak met een grote hoeveelheid pasta en dingen in blik.
"Bah. Moet ik hierop overleven?" Amy en Hanne knikten alvast hevig en Nimphy zuchtte even diep. Haar gebruikelijke hoeveelheid fruit zat er niet echt in deze vakantie. Ze nam een pak pasta en de verse groenten die toch al redelijk verlept waren door de lange rit en begon maar aan de spaghetti voor die avond.

Felix zat nog van zijn biertje te genieten toen hij besloot Niet aan zijn laptop te zitten. Hij ging op een luie stoel onderuitgezakt hangen. hij zag dat meisje weer, dat meisje van daarstraks. Ze zat nog dichterbij dan hij eigenlijk al dacht, maar hij durfde haar niet toe te spreken. Hij keek haar een paar keer aan, maar hij wist niet of ze terug keek. Misschien was het ook wel niks. Felix draaide zich om en nam nog een slok van zijn bier. Het bier wat door de warme zon langzaam zijn koudheid begon te verliezen. Hij dronk al sneller en het blikje raakte al op. Felix keek op en rook de geur van mensen die aan het koken waren. Felix riep Max en Sam en liet ze koken, tenslotte was hij degene die de hele vakantie had geregeld. De dag ging na niet veel doen al snel voorbij, en de eerste paar sterren waren al zichtbaar voor de gezellige avond die eraan zat te komen.

Nimphy haatte spaghetti eigenlijk, maar nood brak wet en uiteindelijk dwong ze zichzelf toch om enige groente naar binnen te werken. Ze raakte al gauw verveeld wanneer de rest veel te lang bezig was en vond het wel tijd voor een avondwandeling.
"Ik ben zo terug, wil niemand mee?" Nimphy keek naar de twee meisjes op de grond die even diep zuchtten.
"Zo net na het eten?" klaagde Amy en trok een vuil gezicht, Nimphy grinnikte.
"Ja. En dan vonden jullie mij lui..." Ze grijnsde breder en prikte in Hanne haar buik met haar voet, maar er was geen beweging te krijgen in die twee.
Ze ondernam geen pogingen meer om het luie stel op te doen staan en besloot zelf maar te gaan genieten van de avond die viel, ze was al snel afgeleid door de sterren en vergat haar omgeving al snel weer. Tot haar blik op een jongen wat verderop viel.

Felix werkte langzaam zijn eten naar binnen. Hij had liever iets simpels gehad dan zijn hele bord vol met rijst en gebakken kip. Hij keek minachtend naar zijn nog halfvolle bord en zakte toen langzaam onderuit, nog steeds starend naar de sterren. Opeens krijg Felix een idee, hij stond op en liep zonder iets te zeggen aan. Sam en Max keken hem nog niet eens na, ze merkte niet eens dat hij weg ging.
Even later kwam Felix terug met een tas vol met brandhout, en een brandkorf. Hij liet het brandhout in de korf zaken over een klein laagje met kool. De steenkool moest het vuur langer laten branden, en het hout was voor het effect van een kampvuur. Hij keek even om zich heen en zag daar dat meisje staan. Ze was naar hem aan het kijken. Felix raakte er een beetje verlegen van, maar wenkte vervolgen of ze naar hem toe wou komen.

Nimphy merkte dat de jongen haar wenkte en ze knikte maar, automatisch gleed haar blik naar Amy en Hanne verderop en gelukkig ving ze even hun blik op, ze gebaarde dat ze bij die jongens ging zitten en was er toen wel gerust op.
Ze had liever dat toch iemand wist waar ze was, want anders voelde ze zich toch maar op haar ongemak. Ze speelde wat nerveus met haar haarrekkertje rond haar pols terwijl ze richting het kleine kampvuurtje toe liep en besefte dat ze eigenlijk vrij weinig contact zocht met nieuwe mensen. Ze glimlachte lief naar de jongens en liet zich neerzakken in het gras, haar haren stak ze snel in een hoge paardenstaart.
Haar gedachten dwaalden voor de zoveelste maal af naar haar haren, ze was er best trots op, dat ze die zo lang kon houden, maar al snel berispte ze zichzelf erop dat het dromerige gedoe enkel was om snel even de realiteit te ontvluchten, ze merkte dat er tegen haar gepraat werd en draaide zich wat richting die jongen om zijn woorden beter te kunnen opvangen. Ze kreeg een lieve glimlach gewoon niet van haar gezicht af.

Felix stond op vanuit zijn stoel en kreeg rare blikken toegeworpen van Sam en Max. Felix was nogal lui en stond niet vaak op. Hij plofte langs Nimphy neer in het gras ruste zijn hoofd in zijn armen en staarde naar de sterrenhemel.
"Fascinerend die sterren vind je ook niet?" vroeg Felix aan Nimphy, en hij keek haar diep in haar ogen. Felix vroeg om haar naam en bleef haar even aankijken. Nimphy antwoordde door haar naam te zeggen en keek toen naar de sterren. opeens riep een stem vanuit een stoel: "Ben je hier maar alleen?" Het was Max die altijd wel interesse had in meisjes. Nimphy schudde haar hoofd en keek naar haar eigen tent. Max keek de richting op waar Nimphy naar keek en knikte met een glimlach. Felix staarde ondertussen nog steeds richting de sterren met zijn gedachten ver weg en keek toen weer naar Nimphy. Hij keek haar recht in de ogen aan en glimlachte. Met een glimlach als die van haar is het moeilijk om niet terug te lachen.

Nimphy had de personen voor zich al in zich opgenomen en had al namen opgevangen, Max was al verdwenen richting Hanne en Amy waardoor ze nu nog alleen zat tegenover Sam met Felix naast zich. Ze glimlachte wanneer hij weer naar haar keek en richtte haar blik daarna op het vuur.
"Wat zijn jullie van plan nog te doen de komende dagen?" vroeg ze en sloeg haar blik weer op om Felix aan te kijken.
Hij haalde zijn schouders op en er werd haar natuurlijk al snel gevraagd wat zij van plan waren om te doen.
"Ik weet niet... Ik wil gaan zwemmen in elk geval," grinnikte Nimphy en grijnsde daarbij, ze staarde even naar de lucht om de sterren te bekijken waar ze het net nog over hadden gehad, ze leunde wat achterover en steunde op haar ellebogen om niet helemaal neer te zakken in het gras.
"De sterren zijn inderdaad erg fascinerend," merkte ze plots op.

Felix keek even naar Sam die met open mond zat te gapen. Sam stond op en liep naar bed. Felix bleef alleen over met Nymphy. Hij keek haar weer aan en lachte. Nimphy leek ook moe te zijn en haar ogen deden langzaam toe. Felix porde Nimphy in haar zei.
"Ben je nog wakker?" fluisterde hij zachtjes. Nimphy knikte en keer weer naar de sterren. Felix lachte een keer en keek naar Nimphy. Elke keer als Felix naar Nimphy keek leek ze anders te zijn. Misschien was het door de weerspiegeling van het licht op de maan, of misschien was Felix zelf moe. Na een poosje reageerde Nymphy niet meer. Haar ogen waren gesloten, haar mond een klein stukje open en haar ademhalingen waren dieper dan eerst. Felix kwam tot de conclusie dat ze sliep. Voorzichtig pakte hij haar op en droeg hij haar terug naar haar eigen tent waar haar vriendinnen nog op haar zaten te wachten. Felix legde Nimphy neer op haar ben, pakte de deken en gooide die zachtjes op haar neer. Hij liep terug onder de sterren. nog een laatste blik van hem naar boven, en naar de tent waar Nimphy vredig in lag te slapen en hij ging zelf zijn warme comfortabele bed opzoeken.