Your past is killing me [2]

“Oh, heey” damn, ik haperde. “Gaat het met je?” vroeg Tom. “Jah hoor.” Gelukkig was mijn stem alweer vast. “Gelu…” Sharona haar zin was nog niet helemaal af of Bill viel onderbrak haar: “Ik heb een idee! Als we nu, om je te laten bekomen jullie meenemen naar Duitsland voor een lange vakantie.” “ Dat lijkt me een geweldig idee Bill” riep ik enthousiast. Té enthousiast, ik begon weer te draaien. “Olaah” Tom schoot naar voor en ving me op.Met een gelukzalig gevoel wisselden we telefoonnummers om later af te spreken.

Na lang zagen hadden we onze ouders weten te overtuigen. Alles was ondertussen ingepakt en wij waren klaar om te vertrekken. We hadden afgesproken dat Bill en Tom ons kwamen ophalen en we zo naar Duitsland zouden vertrekken, eerst met de auto naar het station en dan met de trein naar Duitsland. Ik droomde weg, alleen al bij de gedachte om bij Bill en Tom te logeren. “Ellis, Ellis, ELLIS!!!!” riep mijn moeder luid in m’n oor. Ja, daar ging mijn dagdroom. “Hier nog wat geld voor ginder” zei ze en gaf me het geld, genoeg geld voor zeker twee jaar vermoed ik. Man, mijn moeder vertrouwt me nog al in een ander land!
*DING DONG* De bel, dat zal Sharona wel zijn. Ik deed open en inderdaad, helemaal hyperactief stond ze voor mijn deur! “Zijn ze er nog niet?” vroeg ze. “Wat een domme vraag, anders had iik ze wel al binnen gelaten hoor^^”
*DING DONG* daar ging nog eens de bel. Ik deed opnieuw open en zag daar Bill staan. “Hey” ik wist niet wat ik moest doen: een hand, een knuffel of een kus op de wang? Lang moest ik niet piekeren want Bill schoot naar voor en gaf me een kus op de wang. “Mam, we zijn weg!” riep ik. Mijn moeder kwam aangelopen en gaf me een dikke kus. “Ma-ham, je maakt me belachelijk waar iedereen bijstaat” gromde ik. “Sorry lieverd” een laatste knuffel leek als een afscheid voor een lange tijd. *TUUUT* Tom werd ongeduldig in de wagen, typisch…Eens onze, in totaal 19 koffers, in de auto geladen waren, konden we vertrekken.