Deel 1.10

Verbijsterd keek ik op van mijn afgeblazen telefoon gesprek. Max stond voor mijn neus met friet in zijn hand, en een enorme grijns op zijn gezicht. Ik stond op, bijna een kop groter dan de rest van mijn vrienden, en vroeg op een zachte toon, “Waarom deed je dat?” hij lachte en zei, ik was je maar aan het pesten, was het een belangrijk telefoontje dan. Ik gaf geen antwoord en keek verbijsterd en teleurgesteld naar mijn telefoon die nog steeds haar naam op het scherm bevatte. Ik wou terug bellen, maar ik durfde het niet. Wat zouden mijn vrienden dan wel van mij denken.
Vanavond zou ik beslist terug bellen. Ik kon niet zonder haar beeldschone stem. Hoewel het pas een paar minute geleden was dat ik haar hoorde, miste ik het nu al. Ze gaf mij zo’n bevredigend gevoel, alsof ik niet langer de enigste was. Ik wou naar huis, maar had belooft me deze avond nog een laatste maal te bezatten voor de vakantie spoedig zou beëindigen. Onder weg naar Max zijn huis om verder in te drinken stuurde ik nog snel een klein berichtje naar haar toe.
“Nymphy, het spijt me dat ik niet langer kon bellen, ik had je willen vertellen dat, dat doet er nu even niet toe… ik zal je zo spoedig mogelijk opnieuw proberen te bereiken. Ik heb je stem gemist. Ik hoop dat je niet teveel verdriet heb van het onderbroken telefoontje. Liefs, Felix.”
Ik drukte op versturen en stopte de telefoon diep weg, onderin mijn broekzak, ik kon er met mijn gedachten even niet bij.
Later liep ik de kroeg in wat een gezellig avond zou moeten worden. Ik ging zitten op de dichtstbijzijnde stoel recht bij de bar. Ik bestelde een glas whisky, zonder ijs, en sloeg die vervolgens in een teug achterover. Besloot om er nog maar een te bestellen die vervolgens net zo snel verdween als het eerste glas. Het 3de glas was nog maar het begin. Na 6 glazen besloten mijn vrienden dat ik rustig aan moest doen. Zonder dat ze besef hadden van wat er ook maar mis kon zijn. Max begon, door alleen simpel te vragen hoe het met die zotte Belg van me was. Na een paar rake opmerkingen besloot ik het te verdrinken en haalde ik nog wat whisky. Voor ik die ophad vlogen de opmerkingen alleen maar verder. Ze dachten natuurlijk dat het een grapje was maar voor mij was het pijnlijker Dan een messteek. Het glas whisky leegde zich in mijn mond voor de zoveelste keer. Nog een opmerking, en voor ik het doorhad stond ik voor zijn neus, dreigend, met een laatste waarschuwing. Ze bleven doorgaan en dreven de spot met me. Ik haalde uit. Wat ik me verder nog herinner is bloed over zijn gezicht, en vier man die mij in bedwang proberen te houden. Ik werd de kroeg uitgezet. Het was pas twaalf uur in de avond, ik ging maar naar huis. Thuis aangekomen pakte ik nog een glas, en vulde deze met whisky. Ik dronk het leeg en besefte me dat ze gelijk hadden, alle opmerkingen die ze maakte. Waarom luisterde ik niet. Was ik zo in bedwang door een vakantie liefde of was het echt meer. Ik smeet het glas tegen de muur, enkele stukken kaatste af en sneden over mijn arm, en vielen in mijn hand. Ik bleef even zitten, en tranen vielen in mijn hand. Het brandde zo erg, de open wonden met het zout van mijn tranen.
Ik moest iets doen om haar te zien en spreken. Ik kon het niet langer uithouden op deze manier. Ik wist het zeker, zij was het.