Deel 1.8

De laatste restje van de wiet die door mijn aderen liep, en mij het zorgeloze gevoel gaf dat de rede was dat ik het spul gebruikte. Dat laatste restje was bijna uitgewerkt. Door het lange doelloos rondlopen over straat, nutteloos maar afleidend liepen we toch maar door. Zonder maar dan ook enig idee, noch besef te hebben van de tijd die voorbij ging. Bij een frietzaak aangekomen, stopte de rest van de jongens. Ze hadden allemaal honger, en stonden erop dat we naar binnen gingen. Ik liep mee naar binnen maar had geen flauw idee waar ik was. Ik keek voortdurend naar mijn telefoon in de hoop dat haar naam op mijn scherm zou verschijnen. Ik kon niet langer meer wachten en liep naar buiten. De jongens hadden het niet eens door dat ik ze in de steek lied en ik liep vervolgens een hoek om, zag een leeg verlaten bankje staan en besloot daarop te gaan zitten. Een stoot van adrenaline ging door mij heen terwijl ik haar naam in mijn contacten lijst zag staan. Ik drukte langzaam op de groene hoorn en deed de telefoon tegen mijn oor aan. Enkele keren hoorde ik hem overgaan en bij elke nieuwe keer werd ik zenuwachtiger. Tot plotseling een stem aan de andere kant verlegen hoi zei.
Ik antwoordde rustig maar met enkele zenuwen met een hoi terug. ´´Nymphy?” vroeg ik twijfelachtig. Even was het stil. ‘’ik heb je gemist!’’ kwam er spontaan uit het niets uit mijn mond gevlogen. Ik wist niks anders te zeggen. Nu de zenuwen weg waren voor het grootste gedeelte kon ik alleen nog maar luisteren. Luisteren naar haar zoete stem die als gezang klonk. Gezang van een nachtegaal op een volle maan. Alsof de bloesemblaadjes langzaam van de boom dwarrelde. Het leek weer perfect.