Deel 1.6

Totaal versuft, uitgeput door de drugs, keek ik naar mijn telefoon. Random knoppen ingedrukt kwam het op contacten neer. Per ongeluk drukte ik op bel, en het nummer van Nimphy werd gedraaid. Zonder ook maar na te denken bleef ik aan de lijn. De telefoon rinkelde enkele keren, geen reactie tot zo ver. Ik hing de hoorn erop en besloot om terug onderuit gezakt niks te doen.
Honger begon toe te slaan en we besloten met de groep om gezellig wat te gaan eten, hoewel mijn gedachten langzaam weg zweefde naar een andere plaats. In haar armen waar de veiligheid van haar bescherming om me heen sloeg als een schild.
Ik kon het niet langer ontwijken, het gevoel. Ik miste haar! En niet alleen dat, zonder haar voelde ik me incompleet, alleen, onveilig voor de buitenwereld. In zo’n korte tijd liet ze me zoveel zien, wat liefde betekend en wat ik voor een persoon over zou hebben. Ik kan er niet langer omheen. Ik hou van haar. Ik Moest haar bellen maar wanneer, en zou ze mij niet eerst bellen.