Deel 1.3

Mijn blik viel al snel op mijn mobiel die nog steeds op dezelfde plek lag als gisteren. Ik zuchtte zacht en stond op om mijn mobieltje op te nemen. Even rustte die in mijn hand, maar al snel klapte ik hem open en als eerste verscheen zijn berichtje op het scherm.
‘Ik hou van je.’ Een lach gleed onbewust om mijn lippen en ik voelde al snel de nieuwsgierige blikken van mijn ouders op me rusten.

“Ik ga naar buiten toe,” was mijn eerste reactie wanneer ik met een ongemakkelijk gevoel hen richting uitkeek. Ik rende de trap weer op en kleedde me snel om. Ik vluchtte zo gauw ik kon het huis uit en hield mijn mobiel nog steeds stevig in mijn hand geklemd, het gevoel bij het berichtje koesterend. Ik zou hem bellen, niet direct, want ik miste hem zo, maar toch was ik bang voor het gevoel wanneer hij zou opnemen. Alles was zo verwarrend en onzeker.
Ik voelde gras onder mijn voeten en besefte dat ik alweer diep verzonken in gedachten door het huis was gelopen, helemaal weg van de wereld, om tot slot in de tuin te belanden. Een zachte zucht verliet wederom mijn lippen en ik liet me ditmaal op mijn rug zakken en legde mijn benen plat op de vochtige ondergrond.