Your past is killing me [1]

Toen ik buiten ging scheen de zon heel fel. Alle kleuren waren zo levendig, maar ik voelde me ellendig. Ik was op weg naar Sharona, zij zou mij wel begrijpen. Ik passeerde voorbij de exclusieve klerenwinkel “HotSpot”, waar bijna alle grote sterren kwamen shoppen bij hun doortocht in België. Ik liep heel langzaam, kijkend of ik geen spotten. Ik hoopte dat ik Bill Kaulitz tegen het lijf zou lopen. Dat hoopte ik altijd als ik hier voorbij liep, maar nog nooit ging mijn wens in vervulling. En daarbij, Tokio Hotel zou nooit wat in België komen zoeken moest er geen concert in aantocht zijn. Het was dus hopeloos. Ik had zin om een binnen te gaan in de winkel, dus ging ik ook. “Ik doe nog altijd wat ik wil” dacht ik bij mezelf. Ik was nog niet goed binnen of enkele rekken met kledij keek verleidelijk naar mij; ik moest het gewoon allemaal passsen! Ik ging binnen in de paskamers en nog geen 2 minuten laten stokte mijn adem in mijn keel. Ik zag een grote omhoogstaande haardos achter het rek staan van de skinny broeken. Ik dacht dat ik spoken zag. Ik vergat te ademen waardoor ik blauw werd en wegdraaide. “Geef haar wat water” schreeuwde een man toen ik bij bewustzijn kwam. Mijn verstand werkte nog traag, maar die mannenstem herkende ik uit duizenden. Bill Kaulitz. Het schol niet veel of ik lag weer op de grond. Maar ik moest me sterk voordoen, ik kon mezelf toch moeilijk belachelijk maken in het bijzijn van een ster! “Euh, mag ik even telefoneren” bracht ik moeizaam uit. “Tuurlijk” ik smolt toen ik zijn stem hoorde. “Sharona, kun je me komen halen in de winkel, ik heb wat voorgehad.” Mijn stem beefde, en dat kwam hoogstwaarschijnlijk omdat mijn held zijn tweelingbroer zich ook liet zien “en haast je wat, lieverd ik heb nog een verassing voor jou” ik kon er niets aan doen maar ik begon te grijnzen. Na een paar minuten, die wel een eeuwigheid duurden kwam Sharona de winkel binnen. Ze zag me direct staan en kwam op me af, ze had het nog niet echt door. “Hey poeps, wat heb je voorgehad?” “Wel euh, ik ben flauwgevallen, maar dat is niet zo belangrijk. Kijk lievers eens omhoog naar je verassing” fluisterde ik haar toe. Ze keek op en haar ogen vielen bijna uit haar kassen. “OHMYGOD” ze bukte zich naar mij en kon met moeite nog fluisteren. “Hallo, ik ben Bill en dit is Tom” stelde Bill hen voor. Niet dat dat nog nodig was, maar kom.