022~

Nia Fabregas

De rest van het team begon keihard te lachen. “Een echte Fabregas die meid.” Zei een van de jongens en ze begonnen weer allemaal te lachen, iedereen behalve Nicklas en Cesc. “Nia waarom deed je dat?” Vroeg Cesc boos. “hoort daar geen water? Ja sorry ik ben gewoon nog een beetje in de war. Kan gebeuren na een coma van vijf jaar.” Zei ik met een glimlach en ik draaide me om en ging terug naar de keuken. “Ja niet zo snel! Ik eis dat jij dit op een of andere manier droog gaat maken!” riep Nicklas boos. Cesc kreeg ineens een brede glimlach op zijn gezicht. “Ga het maar droog maken met een doekje.” Zei Cesc grijnzend. De andere jongens begonnen allemaal te joelen. “Ik ben geen schoonmaakster.” Siste ik. “Wie rotzooi maakt moet het zelf opruimen.” Zei Nicklas met een glimlach. “Oh nou dan zet ik je wel bij het vuilnis neer, dan ben je direct op de plaats waar je thuis hoort.” Zei ik en ik liep naar de keuken toe. Hoe kan ik nou die broek gaan schoonmaken? Ik ben nog nooit met mijn handen op die plaats geweest. “Hier heb je een doekje, succes ermee!” zei Anne met en glimlach en ze liep naar de rest van de spelers toe. “Ja maar..” begon ik maar Anne was al weg. “Dus jij gaat mijn broek schoonmaken?” zei Nicklas met een glimlach. “Nee.” Zei ik boos en ik draaide me weg van Nicklas. Hij kwam dreigend voor me staan en keek me met een gemene lach aan. Hij duwde me tegen de muur aan, net als in het ziekenhuis. “Dan maar zo.” Zei Nicklas met een glimlach. Hij drukte zachtjes zijn –perfecte- lippen op die van mij. Ik voelde dat mijn benen week werden en ik klampte me vast aan hem. Ik merkte dat Nicklas begon te grijnzen en hij tikte met zijn tong tegen mijn lippen. Ik opende mijn lippen voorzichtig. Nicklas trok zichzelf terug en keek me grijnzend aan. “Ik maak het zelf wel schoon.” Zei hij en hij trok het doekje uit mijn handen. Hij keek me nog even met een glimlach aan en leip toen weg. Ik voelde langzaam tranen over mijn wangen stromen. Dit is je eigen schuld Nia, hij wilt je niet meer door je vervelende gedrag. Ik had hem gekwetst en nu pakt hij me terug. Er ging een steek door mijn borst en ik begon naar lucht te happen. Ik probeerde om hulp te roepen maar er kwam alleen maar een raar soort gepiep uit. Ik probeerde het nog een keer, iets wat ik beter niet had kunnen doen. Er schoot een steek door mijn hoofd heen. Ik greep naar mijn hoofd en verloor door de snelle beweging mijn evenwicht. Ik viel met een harde klap op de grond. Alles verdween om me heen, alles werd een diep zwart gat…