Alone

Noah

Het is nu 2 weken geleden dat Josh is begraven en eigenlijk voel ik me steeds rotter. Ik durf haast niet meer door mijn eigen huis heen te lopen bang te veel herinneringen. Op mijn werk gaat het ook zo goed niet meer de kinderen zijn vervelend omdat ik ze niks geen structuur of gezelligheid aan biedt. Gelukkig komt ibrahim zo hier eten, hij zou chinees meenemen dan hoefde ik niet te koken niet dat ik dat de laatste 2 weken gedaan heb want ik doe niks ibrahim doet alles voor me. Het is niet dat ik niet wil maar ik heb de kracht er gewoon niet meer voor. ik hoorde de deur bel gaan. `heej ibi` `ehjj``aah lekker ik heb de tafel al gedekt` goed van jou antwoord hij met een grijns, `jaja ik kan nog wel iets hoor`

Ibrahim
Het was best gezellig je merkte dat Noah echt haar best deed om positief te zijn. `ejh Nootje` ze keek me vragend aan `wat is er`vroeg ze? `nauw kijk eh..Barcelona heeft een bod op mij gedaan en psv heeft het geaccepteerd` het was even stil en ik voelde me een beetje onbehaaglijk maar ik moest dit toch ook nog kwijt `ga je met me mee weg uit dit huis een nieuwe start`?