Fifty-seven

Piekerend ijsbeer ik in mijn kamer heen en weer. Maritt heeft nou al een paar dagen niks van zich laten horen. Hoe zal het nu zijn met de berichtjes van S? Is het erger geworden, of juist minder? Vragen waar ik geen antwoorden op kan vinden spoken dagen door mijn hoofd. Nu denk je vast, waarom bel je dan niet gewoon? Tja, was dat maar zo makkelijk. Kan ik maar lekker doen wat ik wil. Maar nee, dat gaat niet. Ik mag nog geen mobiel, want mijn vader is bang dat ik dan alleen maar met dat ding ga zitten. En niet luisteren heeft toch geen zin, want dan slaat hij me door het huis heen. Dan hoor ik de voordeur beneden opengaan. "DEAN! NU NAAR BENEDEN KOMEN!" roept hij nog geen één seconde later. Haastig ren ik de trap af en vraag: "Wat is er pap?" "Wat nou wat is er?! Kijk uit je doppen jong, je ziet toch wat er is! Wat een bende is het hier! Ruim het op!" Ik knik zachtjes, en ruim alles op wat over de tafel is uitgezaaid. Mama moet echt eens wat opruimen.. Maar zei kan het niet weten.. Ze weet niet eens hoe pap écht is. Zij weet helemaal níks van wat hier allemaal gebeurt. "Mag ik weer naar boven?" vraag ik voorzichtig als alles weer netjes is. Op dat moment komt mam binnen. "Bedankt jongen, ga maar lekker naar boven." zegt hij, ineens weer heel lief. Ik walg van die vent. Als me moeder dan binnen komt doet hij weer net of hij de lieve pa is. Soms wil ik hem echt de huid vol schelden, maar dan ben ik gewoon dood. En ik kan het gewoon niemand vertellen.. Als hij weet dat iemand anders er vanaf weet ben ik ook dood. Niemand weet dit en mag dit weten, zelfs Maritt niet..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Wil iedereen misschien
een reactie geven? (:
Als ik 2 of 3 pagina's
vol met verschillende
reacties heb ga ik iets
speciaaaaaals doen
A.u.b wat meer reacties deze
keer, want anders kan ik
het ook gewoon op word verder
schrijven..

ALVAST HEEEEL ERG BEDANKT!

xx