Hoofdstuk 10 comming home Ibrahim

Ibrahim

Ik stuurde de auto de parkeerplaats op van No haar flat.Nam een hap adem en stapte uit. De lijkwagen was inmiddels gearriveerd. Ook mijn broertje en een vriend van Josh en zijn stief vader, en de buurmannen kwamen naar beneden om te helpen de kist naar boven te dragen. ik slikte een paar keer en wilde naar de auto toe lopen toen ik Noah mij hoorde roepen `ibi kom is` ik liep naar haar toe en keek haar verbaasd aan `je kunt het` zij ze met een waterig glimlachje ik knikte ja ik kan het mompelde ik in mezelf. Ik pakte de kist vooraan beet en legde hem op mijn schouder, ik beet keihard op mijn lip en ik voelde een traan over mijn wang glijden maar tijd om die weg te vegen had ik niet. We zette de kist neer in het kamertje en ze lieten mij even alleen, ik hoorde de deur open gaan en voelde twee armen om mijn middel en keek in het betraande gezicht van Noah. `daar ligt hij dan zij ik` `ja en we kunnen hem niet eens voor de laatste keer bekijken` zij Noah. Zo stonden we daar een tijdje. ik liep de kamer uit en gaf Noah een moment voor haar zelf ik liep naar de bank toe en liet me er in zakken en steunde met mijn hoofd op mijn handen. De oude buurvrouw van Noah kwam binnen lopen en naast mij zitten, een super lieve oude vrouw waar Noah elke ochtend of avond naar toe gaat om haar op bed te brengen of eten te geven. ze ging naast mij zitten op de bank en sloeg haar armen om mij heen. `jongetje jongetje jongetje toch`zij ze meelevend ik voelde me heel klein worden door deze woorden. `het is wat jochie maar weet het he alles heeft zo zijn doel alleen weetje die nu nog niet maar later begrijp je dat wel wat het doel is geweest van zijn sterven lieve jongen`