~6~

Mijn mond was letterlijk open gevallen toen Seth mij het verhaal vertelde over de weerwolven met hun inprenten. Dat hun bestaan vond ik al ongeloofwaardig, maar nu ik weet dat vampiers ook bestaan sla je me de spijker om mijn kop. ‘Mag ik je..Ehm, wolfvorm zien?’ vroeg ik een beetje twijfelend. Seth knikte en liep naar de bosjes toe. Een paar tellen later kwam er een gigantische wolf uit de bosjes lopen. Zijn vacht was zandkleurig. ‘Seth?’ vroeg ik twijfelend. De grote wolf knikte en liep op me af. Voor mij stopte hij en hield zijn hoofd omlaag. Ik aaide hem over zijn kop. Ik lachte, hij was best wel schattig voor een enorm beest. Seth keek verbaast omhoog. ‘Je bent zo ook al zo schattig’ mompelde ik en er kwam gekef uit zijn mond dat klonk als gelach. Hij drukte zijn snuit op mijn wang en ik viel lachend op de grond. Hij begon me te likken. ‘Niet doen Seth! Nu ben ik helemaal vies terwijl ik net gedoucht heb!’ lachte ik. Seth rende terug naar de bomen en na een paar tellen stond hij als jongen weer voor me. Hij lachte en tilde me op. ‘Dus…Je vind het niet erg?’ vroeg hij. ‘Erg? Ik vind het hartstikke leuk! Ik had nooit gedacht dat er iemand zoals jij van mij zal houden!’ vertelde ik en ik drukte een klein kusje op zijn wang. Hij glimlachte en pakte mijn hand. Samen liepen we naar mijn huisje. Tot mijn schrik stond de deur wagenwijd open en hoorde ik gesnik vanuit de woonkamer. Ik rende naar binnen en zag dat Skyla op de bank aan het huilen was. ‘Skyla!’ schreeuwde ik en rende naar haar toe. Verbaast keek ze op en ik sprong naast haar op de bank. Ik omhelsde haar. ‘I-ik dacht d-dat j-je dood was!’ snikte ze. ‘Nee, Seth heeft me gered’ fluisterde ik in haar oor. Toen Skyla opgehouden was met huilen keek ze me aan. ‘Waarom ben je weggegaan zonder mij iets te zeggen?’ vroeg ze. ‘Omdat ik je met rust wou laten Skyla, je ging elke dag naar mij toe, ging nooit naar je vrienden, en dat wou ik niet meer, ik wou een last van je schouders laten vallen’ vertelde ik. Skyla antwoorde niet en ze omhelsde me weer. Na een paar minuten kwam Seth binnen lopen. ‘Wie is dat?’ vroeg Skyla. ‘Dat is Seth, de jongen die mij gered heb…’ zei ik maar ik werd onderbroken door Skyla die naar Seth rende. Ik omhelsde hem en riep de hele tijd: ‘Dankje, dankje , dankje’ enzovoort. ‘Het is al goed Skyla’ zei Seth en wurmde zich uit Skyla’s wurggreep. Hij liep naar me toe en ik maakte mijn zin af: ‘…en hij is mijn vriendje’ Skyla keek me vol ongeloof aan. Seth keek mij ook aan, alleen dan met een liefdevolle blik. ‘Skyla, weten je ouders dat je hier bent?’ vroeg ik. ‘Ja, en het zijn ook jouw ou…’ zei ze en ik onderbrak haar. ‘Ja Skyla, ze hebben me opgevoed, en blablabla, maar het zijn mijn ouders niet meer’ zei ik boos. Ze knikte ‘Ik moet over tien minuten weer naar de bus zodat ik op tijd thuis ben’ vertelde ze en ik knikte. Ze bleef nog een paar minuten dingen vragen die ik snel beantwoorde en toen stuurde ik haar weg. Ik ging naast Seth op de bank zitten. ‘Vriendje?’ vroeg hij. Ik knikte. ‘Mijn vriendje’ zei ik en drukte een kus op zijn mond. We ging hier helemaal in op. Ik voelde dat de tong van Seth langs mijn lippen gleden die ik maar al te graag open deed. Onze tongen vonden elkaar en draaide rondjes. Dit was mijn eerste maar zeker ook gepassioneerde zoen.