Hoofstuk 7 Ibrahim

Ibrahim

Het komt allemaal goed fluisterde ik tegen Noah. Maar daar stond ik zelf nog niet achter. het was ondertussen 6 uur en ik had wel trek. ``No zullen we iets eten`` vroeg ik. ``hmm jij mag wel wat eten ik hoef niks`` ``je moet wel wat eten hoor ik doe wel een pizza in de oven salami??`` ik zuchtte diep hoe moet dat nu verder Noah zal instortten... ''ibi'' onderbreekt Noah mijn gedachte ``ja`` ``morgen komt zijn lichaam of wat daar van over is ga je mee?`` morgen moet ik trainen ik wil niet ik wil het niet geloven. ``ja natuurlijk ga ik met je mee`` dat zag ik dus echt niet zitten, een kist op gaan halen met mijn beste vriend er in, is toch echt het laatste wat ik wil gaan doen. ik haalde pizza uit de oven en gaf Noah de helft ``eten No`` ze nam kleine hapjes en rende toen naar de wc ik stond op en liep snel achter haar aan. ``aah meisje rustig maar kom maar anders ga je proberen te slapen`` ze knikte langzaam. `` ik zal even een paracetamol voor je pakken`` toen ik boven kwam lag ze in bed ik aaide over haar hoofd en fluisterde geruststellende woordjes tegen haar totdat we samen in slaap vielen.
Midden in de nacht word ik wakker Noah die gillend overeind vliegt ``nootje rustig maar kom maar jij bent veilig `` probeer ik sussend te zeggen maar echt werken doet het niet ``hij is dood ibi hij komt gewoon niet meer terug en ik zag hem in mijn droom helemaal onder het bloed en hij had zn pijn en ik heb hem nergens mee kunnen helpen niks wat moet hij geleden hebben`` huilend legt ze dr hoofd tegen mijn borst aan. Ik weet niet wat ik moet zeggen dus zeg ik maar niks ik streel haar haren en wieg haar als een klein kind heen en weer totdat ze weer wat rustiger word en langzaam in slaap valt, Probeer ik zelf ook weer te gaan slapen, maar beelden van Josh die vermoord word schieten door mijn hoofd. ``Josh moest het nauw zo jongen`` fluister ik zacht.