Wat je misschien niet op het eerste gezicht ziet. Kan er wel gewoon zijn. Alleen verbergt het zich acht zijn menselijke gezicht. Pas als je het ziet geloof je het. Maar wat nou als je het niet wil geloven. Blijft het dan ook weg. Zou je het dan niet zien?

Ik loop naar beneden, Waar is mijn tas. Terwel ik druk op zoek ben naar mijn tas hoor ik dat de bel gaan. Ik loop snel naar de deur. Ik heb hier geen tijd voor zeg ik tegen me zelf. Ik doe de deur open en daar staat ie, de knapste jongen die ik ooit gezien heb. Ik knipper even. En vraag me zelf IS THIS REALLY HAPPENING. Ik kijk hem aan. O jah een vraag ik stel een vraag dacht ik. 'Kan ik je misschien ergens mee helpen?' Vraag ik hem. De jongen knikt. 'Jah, Ik ben mijn vogel kwijt hij vloog hier de tuin in, maar hij kan nog niet goed vliegen. Zijn vleugel is aan het helen maar hij kan er nog niet mee over weg.' Hij kijk verheugt naar de achter tuin. Ik kijk even stom en dan andwoord ik. 'Ehu jah tuurlijk, Kom binnen das namelijk makelijkere.' Zeg ik en ik gebaar naar binnen. Hij kijkt me aan. 'Weet je het zeker?' Is zijn vraag. Waar ik versteld van stond, waarom zou hij niet naar binnen willen. 'Jah ik weet het zeker.' Ik gebaar weer. De jongen kijkt me aan en stapt over de drempel. Ik trek de deur dicht. 'Kan je het zelf vinden?' vraag ik. 'Ik ga anders echt te laat komen.' Ik loop de woonkamer in, Wacht daar ligt mijn tas. Ik loop naar de tuin. Daar staat die knappe jongen met een grote witte vogel,

Reageer (1)

  • GilbertBro

    omg!!!!! i <3 it xxxxxxx

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen