017 Paranormal Activity

Jacob p.o.v

‘Waarom doe je haar dit aan?! Ze heeft je niks, maar dan ook niks aangedaan! Waarom?!’. We keken het paard verbijsterd aan want er kwamen woorden uit zijn mond gevloeid. Het paard kreeg meteen een verdrietige uitdrukking op zijn gezicht.
‘Mijn complimenten Villers, maar waar kan ik mijn lieftallige zusje vinden?’ en in een glimp veranderden zijn ogen in een bloeddorstige rode kleur.
‘Ik vroeg het eerst, antwoord!’ riep Quiwi woedend. Lukas begon te grinniken, en liep toen in een cirkel om ons heen. Quiwi wenkte dat we dichterbij moesten komen.
‘Ik zal je eens wat vertellen Quiwi. Zij had nooit geboren mogen worden. Zij was niet gepland, ik moest en zal de enige zijn. Ik moest enig kind zijn, maar zij was nog voor me. Ze was mooi en kon iedereen om haar vinger winden, maar mij nooit gezien. Ik was het buitenbeentje. Zij regeerde het dorp, en nog daarbuiten zelfs. Ze was het lievelingetje van de president. Ik moest degene zijn die het volk regeerde, ik moest alles en iedereen veroveren. Ik moest iedereen in mijn macht hebben maar ik stond er altijd buiten. Ik was te jong, te jong om ze te begrijpen. Maar dat zagen ze verkeerd, ik begreep ieder woord dat ze zeiden, ookal waren het woorden die zo moeilijk waren dat je ze bijna niet kon spellen. Ik was uitverkoren’ je kon de tranen in zijn ogen zien staan van de flashback die hij vertelde ‘Het is allemaal haar schuld! Het is haar eigen schuld dat ze dood is. Owh wacht nee, dat stomme dienstmeisje zat in de weg. Een heks. Zij bezat magie waar ik alleen van kon dromen, maar later kreeg ik krachten die iedereen en alles zal vernietigen’ het laatste zei hij met plezier en kwaadaardigheid. Hij liep nog steeds in een cirkel om ons heen. Iedereen beschermde elkaar, we waren bang voor onze levens.
‘Dus? Wat wordt het nu? Vertel me waar mijn allerliefste zusje is’ zei Lukas met een dreigende ondertoon. Quiwi keek in mijn richting, maar toen zijn diepbruine ogen in de mijne boorden was het net of ik ergens anders was. Het was in het bos maar erg afgelegen.
‘Hier ligt ze’ zei Quiwi en wandelde richting een klein stenen gebouw. Een tombe. ‘Ik kan alleen maar zorgen dat jullie kunnen wegraken. Ik zal het teken geven, en dan ren je op je snelst naar deze plek’. Toen hij terug wegkeek werd ik terug bij de realiteit gehaald. Ik keek om me heen en zag dat we gewoon stonden op de plek waar we in de val zaten door Lukas.
‘Nu’ zei Quiwi en rende op Lukas af. Ik draaide me om en liep dieper het bos in. De rest volgde me zo snel ze konden. Hoe moet ik nu weten waar die tombe is?
‘Hierheen’ zei een zachte bange stem. Ik keek om en zag Katherine tussen 2 grote esdoornen staan. Ik stopte en rende meteen in die richting. Het was net een pad, een pad naar Katherine. Na een tijdje kwam ik op dezelfde plaats terecht waar Quiwi mij naartoe had begeven. Iedereen keek verward om zich heen, en sommige waren even aan het uithijgen. Ik keek om me heen maar kon nergens een stenen gebouwtje zien.
‘Wat is dit?’ vroeg Embry en liep richting een paar bosjes. Hij schoof de bosjes opzij en er kwam een stenen inscriptie tevoorschijn.
‘Kijk eens’ Zei Quil. Er stond een zin op maar in een andere taal.

Wat betekent dat?
‘Het betekent “Open mij uit het diepste van je hart”’ zei Edward toen hij allen onze gedachten hoorde...

<333 I y'all