Echt waar?!?!?!

Violet liep heel langzaam naar binnen. De gespierde man draaide zich om en liep de gang weer uit.
‘Kom zitten Violet’ meneer Baily gebaarde naar een stoel bij het net opgeruimde bureau.
‘Dank u wel’ en Violet ging zitten.
Meneer Baily nam plaats op de bureaustoel die aan de goede kant van het bureau stond. Hij was een beetje klein. Violet schatte hem 1.60. echt heel slank was de man ook niet. Daardoor leek het net een klein bolletje met een hoofd.
‘Aan de telefoon zei Klaassen dat je hier wilde werken, klopt dat?’
Dus die man bij het hek heet Klaassen… Interessant. ‘Ja meneer dat klopt.’ Ik moet zelfverzekerd overkomen, ik ben zelfverzekerd. Met deze gedachten moest ze het gesprek doorkomen.
‘En hoe kom je erop hier te willen solliciteren? Laten we wel zijn, we staan in de middle of no were.’
Damn! Hier had Violet geen rekening mee gehouden. ‘Eerlijk gezegd ben ik weg gelopen. En ik stuitte hierop…’ Zou hij het geloven?‘Juist ja. Oké dan beginnen we met wat vragen van mij kant. dan zien we wel weer verder.’
Violet knikte en meneer Baily pakte een paar formulieren. Hij bladerde wat en zocht een pen. Toen hij klaar zat vervolgde hij:
‘Oké, wat is je volledige naam?’
Een volledige naam had Violet niet. ‘Violet Naomi Wolflingen’ Het eerste waar ze opeens aandacht was Roberto. Eigenlijk miste ze hem onwijs en dat terwijl ze hem amper kende.
‘Juist ja.’ Meneer Baily knikte en schreef het op. ‘En je leeftijd?’
’18 jaar, meneer’
‘Juist ja’ Weer krabbelde hij wat op het blaadje.

Zo werkte ze nog wat persoonlijke vragen af. Ook vragen als: waar woon je. Violet bleek erg goed te zijn in het verzinnen van de antwoorden op die vragen en ook nog geloofwaardig over te komen want meneer Baily schreef rustig door. Na anderhalf A4’tje kwamen de vragen over het werk in het wetenschapscentrum.
‘Je bent op dit gebouw gestuit toen je hier ronddwaalde, juist?’
‘Ja meneer.’
‘Weet je welk werk hier gedaan word.’
Ja dat wist ze en ze vond het verschrikkelijk. ‘Nee, eerlijk gezegd niet meneer.’
‘Wij doen hier onderzoeken voor de mens. Dan moet je denken aan dingen als parfum, bodylotion en ander huidmiddelen maar ook medicijnen en dergelijke. Maar testen doen we niet op de mensmaar op dieren.’
Violet voelde de pijn in haar. Maar ze vertrok geen spier. Het feit dat ze vampier was maakte dat een stuk makkelijker. ‘Oké’ was het enige wat ze kon zeggen.
‘En eigenlijk kom jij als 18 jarige als geroepen. We hebben namelijk nieuwe mensen nodig. En iets als dit verijst veel kracht en dat kunnen oudjes niet meer.’ Hij lachte om zijn eigen grapje en knipoogde. Violet knikte alleen. Meneer Baily draaide het papier om en reikte een pen aan.
‘Je mag hier werken, alleen nog een handtekening.’