Chapter 34: Eng...part 2

Treyson zat nog steeds in de lege kast.Hij dacht na,wat moeilijk ging als je doodsbang bent door je vrienden die in geesten zijn verandert.Dat was namelijk de verklaring van Treyson.Dat ze geesten waren geworden.Dat kon wel kloppen,dacht hij, ze zweven iets boven de grond en zijn lijkwit.Treyson keek door een kiertje van de kast.Hij zag Yassup en Rea in het huis rondzweven op zoek naar hem.Ze kwamen de kamer in waar ook de kast stond.Treyson hield zijn adem in.Hij drukte zich zover mogelijk naar achter in de kast.Hij drukte Mudkip dicht tegen zich aan.Sanshrew zat te trillen op zijn schouder.Opeens verschenen er twee witten dingen op de deur.Treyson's ogen werden groot.De witte handen van Rea kwamen door de deur heen.Nee nee nee!Dacht Treyson.Toen bedacht hij iets.Als het geesten zijn,zijn ze transparant.Het bewijs hangt voor mijn ogen dat ze niet gematerialiseerd zijn.Treyson zette zich schrap.Hij duwde de kast open en sprong eruit.Het werkte!Treyson sprong dwars door Rea heen.Treyson rende naar de uitgang van het huis.Opeens voelde hij een keiharde klap tegen zijn hooft.Treyson viel op de grond.Hij draaide zich om en zag Yassup staan.Yassup had een rieten kinderstoel in zijn handen.
'Wat?!' Mompelde Treyson.Net wanneer hij dacht het te snappen.Treyson dacht snel na.Dan zou het betekenen dat ze kunnen wisselen van transparant naar gematerialiseerd.Dan kon Treyson hem nu ook aanvallen.Snel greep Treyson Makuba en rende weg.Ookal had hij de kans op aan te vallen dan zou hij nooit zijn vrienden pijnigen.Treyson rende zo hard als hij kon.Hij moest uit dit dorp zien te komen.Hij moest mensen zien te vinden en een manier om zijn vrienden terug te krijgen.Hoe ver Treyson ook rende de weg leek niet te stoppen.Het leek alsof er geen einde aankwam.
'Verdomme.' Gromde Treyson en rende nog harder.Hij rende zo hard dat hij niet zag hoe hij zijn voet neer zette en hij viel weer op de grond.
'Makuba,Sanshrew gaat het?' Vroeg hij.De beide pokemon op zijn schouders knikte.Treyson wilde overeind komen maar stopte.Voor hem zag hij twee paar witte voeten.De handen van Yassup en Rea trokken en omhoog.Ze duwde Treyson keihard tegen de bakstenenmuur van een huis.
'Auw.' Zei Treyson omdat zijn hooft tegen de muur aan knalde.Yassup en Rea keken Treyson met duivelse ogen aan.Wat het nog versterkte door het bloed.Treyson probeerde zich los te rukken maar het lukte niet.Hij bewoog nog geen milimeter.Sins wanneer ben ik zo slap?Dacht Treyson. 'Je hebt twee pokemon op je schouders en dan val je nog niet aan?' Vroeg Yassup grijnsend.Treyson schudde zijn hooft.
'Natuurlijk niet!Jullie zijn mijn vrienden!Ik zal jullie niet verwonden!' Riep Treyson.Yassup en Rea grijnsde. 'Dan heb je ze ook niet nodig.' Zeiden ze.Treyson begreep het niet maar dat duurde niet voor lang.Uit Sanshrew's ogen begon bloed te stromen en hij keek nu ook duivels.Hij werd lijkwit net als Rea en Yassup.
'NEE!!!Sanshrew!' Schreeuwde Treyson maar het was te laat.Bij Makuba gebeurde precies hetzelfde.
'Makuba!' Zei Treyson geschrokken.
'Nu is je laatste uur geslagen.' Zei Yassup. 'Je zult schreeuwen van angst.' Zei Rea lachend.Yassup en Rea zeiden woorden.Het leek wel een andere taal.Er was geen touw aan vast te knopen.Opeens begon Treyson's huid te druppelen.Net als gesmolten kaarsvet.Het begon bij zijn armen en nog geen tel later druppelde al zijn huid over zijn hele lichaam.Treyson's ogen werden groot.Het duurde niet lang voordat al zijn huid weg was.Zijn botten en ingewanden zag je nu.Treyson werd bang,nog banger dan hij al was.Sanshrew en Makuba strekte beide hun poten.Ze grepen naar de luchtpijp van Treyson.
'UCHE UCHE' Hoeste Treyson.Langzaam voelde hij zich duizelig voelen door zuurstof gebrek.Rea en Yassup lachte.
'Ik maak het hier en nu af.' Zei Yassup en rekte zijn hand.De hand van Yassup ging richting het hart van Treyson.Zijn vingers tikte de ribben van Treyson aan.Langzaam voelde Treyson de vingers van Yassup op zijn hart.Zijn hart klopte in de hand van Yassup.
'Doei.' Zeiden Yassup en Rea sarcastisch tegen Treyson.Yassup spande zijn spieren en sloot zijn vingers.Hij kneep in het hart van Treyson.Keihard zodat het zou stoppen met kloppen.Treyson hield het niet meer.
'AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH'

Ik heb niets te zeggen eigenlijk.Reactie?