San Francisco.2.1

Aarzelend kijk ik naar het briefje. Dan kijk ik rond me heen, op parkeerterrein 5.
Ik zie geen Justin, maar een beetje verderop lijkt wel een oranje Fiat te staan.
Veel mensen lopen rond op het parkeerterrein, ze vertrekken naar huis of proberen stiekem naar de achteringang te sluipen. Wat niet lukt.
Ik loop stilletjes tussen de mensen door naar de oranje Fiat Topolino, een schattig autootje, dat ik net heb gegoogled, omdat ik geen idee had wat het was.
Als ik voorzichtig mijn hoofd tegen de ruit leg, om binnen te kunnen kijken, want het zijn donkere ruiten, zie ik een figuur met een pet en een zonnebril zitten.
Ik trek de deur open, ga op de passagierszetel zitten en sla de deur met een klap weer toe.
Beiden kijken we door de voorruit naar de mensen die voorbij lopen, allemaal op zoek naar hun auto.
'Hoi,'verbreekt zijn prachtige stem de stilte.
'Hey,'zeg ik zacht.
'Dus... ik dacht... je zei dat ik niet meer naar je mocht toekomen...' Het klinkt een beetje hulpeloos en ik knik zachtjes. 'Dit is goed, maakt niet uit.'
We kijken elkaar dan pas aan en de glimlach op zijn gezicht is duidelijk opgelucht.
'Ik wilde je nog eens zien,'bekent hij.
Ik knik begrijpend. 'Ik jou ook.'
Zwijgend bekijken we elkaar. Ik laat mijn ogen snel over hem gaan, van zijn voeten, in zwarte schoenen, tot zijn groene pet, langs zijn knappe gezicht en zijn mooie haar.