Woodland.2

Ik zie die man die me enkele concerten geleden heeft gevraagd Justin's One Less Lonely Girl te zijn, weer naar de VIP-ruimte komen, en uit angst laat ik me wat onderuitzakken in mijn zetel en laat mijn aandacht even weggaan van Justin, die zich weer helemaal geweldig geeft op het podium, naar de man, die nu zoekende in de VIP-room rondkijkt.
Onze blikken kruisen en hij grijnst plots breed.
Ik zucht diep. O, shit.
Maar in plaats van dat hij naar me toe komt, gaat hij naar het meisje, links van me, en vraagt haar of ze Justin's One Less Lonely Girl wil zijn. Het meisje begint te gillen, wat niet echt erg is, aangezien je het amper hoort met al het geluid om ons heen.
De man grijnst breed en in plaats van haar hand te pakken om haar mee te trekken of zo, gooit hij iets naar mij toe en trekt het meisje, dat uitzinnig is van vreugde, lachend mee, de VIP-ruimte uit.
Verwonderd pak ik het papiertje en kijk om me heen, maar niemand lijkt het gezien te hebben.
Ik vouw het stilletjes open en begin het briefje te lezen.
"Dorothea,
ik geef dit briefje maar mee met iemand,
die het sowieso gaat lezen.
Weet je nog waar we het gisteren over hadden in dat oranje onding?
Die manier om mensen te misleiden?
Dat heb ik hiermee ook gedaan,
als je zin hebt om af te spreken of zo,
lees het dan op die manier : )
Hieronder, als je het snapt?
Ik wil liefst niet dat Scooter of Kenny
alle details kennen.
& voor Kenny/Scooter/mam: PECH GEHAD!"