San Francisco.2

Iedereen gilt luid en ik probeer vooral niet op te kijken, als het gegil nog luider wordt en duidelijk aangeeft dat Justin Bieber de VIP-ruimte is binnengekomen.
Ik hoor hem luid lachen en alle meiden die rond hem staan, lachen meteen ook.
Ik sla mijn ogen weer neer. Ik mag niet naar hem kijken, is dat zo moeilijk? Ach, ik weet zelf het antwoord ook wel.
Ja, dat is heel erg moeilijk.
Als ik nog eens opkijk, kan ik mijn ogen amper geloven. Dit is de eerste keer dat ik het zie, maar Justin geeft alle mensen in de VIP-ruimte een hand.
Hij gaat de hele ruimte rond met een brede glimlach. Bij sommige mensen blijft hij wat langer, bij sommigen is hij meteen weg.
Maar steeds blijft die enorme glimlach op zijn gezicht geplakt en hij kijkt geen enkele keer naar mij. Hij maakte gewoon rustig zijn rijtje af.
'Justin, ready?'vraagt een bruinharige vrouw die de VIP-ruimte binnenkomt.
Enkele fans gillen opgewonden en de vrouw glimlacht wat onwennig en doet teken naar Justin dat ze moeten vertrekken.
Justin knikt, hij is bijna bij mij. Gaat hij mij ook een hand geven?
Mijn handen beginnen te zweten. Shit.
'Ik kom, mam,'zegt hij, als de vrouw ongeduldig blijft wachten.
Verwonderd bekijk ik de vrouw. MAM?
Wauw, ze ziet er nog jong uit. Te jong voor een zeventienjarige zoon.
Ach, whatever.
Een hand omsluit de mijne en twee hazelnootbruine ogen blikken voor ongeveer twee seconden in mijn ogen, voor de hand me loslaat en Justin zich omdraait.
Als hij de deur achter zich sluit, heb ik pas door dat er iets in mijn hand ligt.