San Francisco.1

'Justin, wat doe je nu?'vraagt mam lachend.
Verward kijk ik naar mijn hand, dat melk bij mijn cola giet. 'O. Shit,'vloek ik, terwijl ik de cola pak en het weggiet in de gootsteen. Hoe kan ik nu zoiets niet merken?
Nja, die vraag is natuurlijk gemakkelijk. Omdat mijn gedachten al de hele morgen bij hààr zijn. Bij eh, Dorothea. Ik grinnik.
'Wat is er toch met je, Justin? De laatste dagen wordt je steeds meer een warhoofd,'zegt mam verbaasd. 'En nu dit, dat is toch niet meer normaal? Is het weer dat meisje.'
Ik kreun. Waarom vertelde ik mam ook weer over Dorothea? 'Nee mam, het is niet...' Plots bedenk ik iets. 'Mam, mag ik morgenavond naar eh... gewoon even weg?'
Ze kijkt me ongelovig aan. 'Maar... morgenavond, eh, nou ja, oké. Is het met da-'
'Thanks!'roep ik uit, terwijl ik haar omhels. Dan draai ik me om en vlucht de lift van het hotel in, voor mam vragen begint te stellen.
Boven op de hotelkamer waar ik slaap pak ik het hotelbriefpapier en een pen.
Vanavond na het concert zal ik in een oranje Fiat Topolino
op je wachten op parkeerterrein 5.
Please come. schreef ik op het briefpapier. Ik scheurde het beschreven stukje van het papier en verfrommelde het tot een propje. Dan stopte ik het in mijn broekzak en was net klaar, toen mam me kwam halen om te vertrekken voor de soundcheck.