Hoofdstuk 2. <3

shikara pov.
als ik eindelijk wat losser ben zoek ik achter vruchten. al snel zie ik een aarbeienstruik. ik heb geluk vandaag!! ik pluk wat aarbeien en eet ze langzaam op. dan hoor ik een kraak op de grond. ik schrik en spring razend snel in een boom. maar in de plaats van een akatsukilid te zien zie ik een eekhoorn. ik grinnik. wat ben ik toch een mietje. ik spring weer de boom uit en pluk nog een paar aarbeien. ik eet ze allemaal weer op men gemak op in de zon.ik kijk naar de zon en zie dat het ongeveer 13u in de middag is. ik doe nog wat vecht technieken tegen de verveling. ik laat mezelf clonen,verander mezelf in me de man die zich vader noemt,laat vuurballen afschieten,verdwijn in de shadow en nog allemaal van die dingen totdat ik moe op de grond beland dan merk ik dat ik eigelijk best vies ben.ik heb aardeplekken op men lichaam. ik hoor dichtbij een rivier stromen. ik stap wat verder het bos in totdat ik bij de rivier kom. ik kleed me uit als ik zeker weet dat er niemand is. ik neem een aanloop en spring in het verfrissende water. ik duik er diep in en als ik voel dat ik te weinig adem heb zwem ik weer naar boven en hap naar adem. ik was op men gemak de vuile plekken weg en was ook men haar dat wat vies is. ik duik og een keer diep in het water en zie hoe helder het water is. na een tijdje word ik het beu en men handen beginnen nu ookal te rimpelen. ik zwem weer naar de over kant en doe men ondergoed aan en leg me in het gras lekker in de zon. ik sluit men ogen vredig.ik ren door de bloemevelden. ze ruiken allemaal apart en uniek maar ook zo zoet. ik zie men moeder in de verte staan maar dan laat ze een luide schreeuw en valt op de grond met een dolk in haar rug maar dan zie ik men vader achter haar staan.ik gil kwaad naar hem en wil hem slaan maar hij ontwik het allemaal met gemak. ik gil woedend en hij verdwijnt grijnzend in de mist.