Hoofdstuk 1.<3

shikara pov.
ik spring van boom tot boom met men rugzak veilig vast houdend.opeens zweeft er iets razendsnel voorbij. ik spring snel naar een andere tak en verberg me. ik zie twee mannen in een zawrte cape met rode wolken. ik hou verschrikt men adem in. dit is de organisatie van de man die zich mijn vader noemt. "ik zie niemand."zegt de blauwe man. "ik zal het me wel verbeeld hebben."zegt de ander man met de rode ogen. men hart slaat een slag stil. waarom voel ik me opeens zo aangetrokken tot hem?! ik schud het gevoel snel van me af die zich opborreld in men buik. "controleer nog eens de omgeving van hier mogen we niet gevolgd worden."zeg de blauwe man. de andere knikt.ik deo snel een jutso zodat ik in de grond verdwijn. na een aantal minuten hoor ik hoe de mannen verder rennen. ik spring rap uit de grond en doe men shadow jutso en volg hun letterlijk als een shadow. zo rennen we zeker een paar uur en eindelijk stoppen ze met lopen en komen we bij een enorme grot aan. dan stoppen ze. ik kom alsmaar dichter staan maar pas toch op. je weet maar nooit. ze doen een soort jutso en print hem goed in men hoofd. maar wat me meer verbaasd is dat de rots verschuift en ze stappen de grot in na een aantal seconden schuift de rots weer op zen plaats. ik zucht en stap terug de bosjes in eerst wat op kracht komen en dan pas naar binnen gaan om men vader te doden. ik zoek een rustig plekje niet te ver van de rots maar ook niet t e dicht zodat ze me nooit zouden merken. ik stop de jutso en plof moe tegen een boom. al snel sluit ik me ogen en neemt de slaap me over.
ik open men ogen en de zon stekt irritant in men ogen. ik gaap en sta op. men rug kraakt pijnlijk. ik zucht en doe wat oefeningen om weer op krachten te komen