Deel 7

De afgelopen maanden heb ik geprobeerd om erachter te komen of het gevoel wederzijds was, maar hoe meer ik er mijn aandacht op vestigde, hoe meer onzekerheid ik er voor in de plaats kreeg. Ik observeerde je gedrag tijdens schooluitstappen, de manier waarop je naar me keek, de grapjes die je tegenover me maakte. Ik zocht, maar vond geen zekerheid. Misschien was ik toen niet duidelijk genoeg. Om eerlijk te zijn is mijn hoop alleen maar gedaald. Misschien is dat ook de reden waarom ik het je uiteindelijk toch vertel, om voor eens en altijd een antwoord te weten, om een einde te maken aan deze onzekerheid en twijfel. Ik weet dat ik me gevoelig opstel en dat je me met slechts enkele woorden kan breken, maar het is de enige manier om erachter te komen. Blijven doen alsof heeft geen zin. Het is nu of nooit. Ik moet het gewoon weten, maar ik wil jou als vriend ook niet kwijt. Dit gevoel kwelt me zo dat ik moet weten wat er in je hoofd omgaat.
Is er ook maar een kans dat het iets wordt tussen jij en ik?
Het spijt me als dit alles voor chaos zorgt in je hoofd en hart. Ik moest eerlijk met je zijn. Hopelijk neem je me dat niet kwalijk.