Chapter sixteen

Justin Drew Bieber

“Nee, er komt echt niets binnen.” Mompel ik voor de derde keer. “Pattie, heb je niet een film, iets van de afgelopen twee jaar dat zo sterk is dat misschien zijn geheugen terug komt.” Ze haalt haar schouders op. “Ik kan wel even kijken.” Ze verlaat de kamer en ik hoor haar de trap op lopen. “Is het wennen?” Vraagt de dokter. Ik schud mijn hoofd. “De lessen wel, maar alles voelt eigenlijk hetzelfde. Ook al ben ik blijkbaar heel erg veranderd.” Hij knikt en bladert nog eens door de foto’s van de afgelopen twee jaar. “Ik heb wat films, alleen heb ik geen idee of ze van de afgelopen twee jaar zijn.” Mijn moeder komt terug de woonkamer in lopen met een grote doos. “Dit is van je zestiende verjaardag.” Ze stopt hem in de dvd speler en luide muziek vult de kamer. Ik zie onze achtertuin, die versierd is met allemaal lampionnen. Overal dansen mensen die ik nog nooit gezien heb. Soms zie ik Chaz of Ryan tevoorschijn komen en dan opeens zie ik Brooke, alleen op een bankje zitten. “Wat doe je hier alleen, Brookie?” Klinkt de stem van mijn moeder. “Justin is met Caitlin, en Sven komt zo pas.” “Wil je wat zeggen tegen de jarige job.” Ze glimlacht. “Gefeliciteerd Justin.” “Dat was standaard.” Zegt mijn moeder lachend. Brooke lacht ook. “Ik hoop dat we nog voor vele jaren vrienden blijven, is dat wat?” “GEFELICITEERD JUSTIN.” Hoor ik Caitlin haar stem gillen. Pattie draait de camera op Caitlin die samen met wat cheerleaders een dansje begint te doen. “Aandachtstrekker.” Hoor je Brooke zacht mompelen. Dan zie ik mezelf staan, als gehypnotiseerd kijk ik naar Caitlin. Sven komt in beeld en legt zijn hand op mijn schouder. Ik draai me kwaad om, en schreeuw tegen hem. Wat kan ik niet horen, omdat we te ver van de camera staan. Dan wordt het beeld zwart. Mijn moeder kucht. “Dat was dus je zestiende verjaardag.” “Herinner je je iets?” Ik schud mijn hoofd, er komt niets binnen. En eerlijk gezegd weet ik niet of ik dat ook wel wil, ik wil niet weten hoe stom ik ben geweest tegen Brooke en Sven. Dat doet me alleen maar pijn.