WS ~ 54

(Bill)

“Wat is er?” vroeg Tom toen ik de verbinding verbrak en voor me uitstaarde. “Dit geloof je echt niet,” mompelde ik. Georg en Gustav kwamen de kamer binnengestapt. “Nyree is naar haar vader,” Ik wist eerlijk gezegd niet wat ik moest denken. Ik begreep het vooral niet. Waarom wou ze hem zien?

“Wat?” Tom klonk in de war. Ik kon hem geen ongelijk geven. “Zo vreemd is het toch niet?” Iedereen staarde naar Gustav. Hij sprak nooit veel, maar als hij dan iets zei begreep ik er meestal niet veel van. “Niet vreemd? Hij ontvoerde zijn bloedeigen dochter vier jaar en komt hier even aanzwaaien met een geweer, schiet op haar en zichzelf en nu vind je het niet vréémd dat ze hem wil zien?!”

Tom staarde me aan. Hij had het er nog steeds moeilijk mee. Nyree was zijn maatje. Ze betekende echt de wereld voor hem. “Doe eens niet zo licht geraakt Bill,” mompelde Gustav tegen me. “Haar vader is niet de oorzaak van alles. Je zou het pas raar moeten vinden als ze naar haar moeder ging. Haar vader hoùdt van haar. Waarom denk je dat hij haar meenam? Hij was bang om haar te verliezen.”

“Dat is nog steeds geen excuus om een kogel door haar been te schieten,” Ik wist niet waarom ik hier woorden aan vuil maakte. Alsof het zou helpen dat we hier nu op elkaar onze frustraties aan het uitwerken waren. “Daar heb je gelijk in, maar je had die blik in zijn ogen moeten zien. Hij wou haar zo graag dicht bij hem, hij was helemaal verloren Bill. Net een gewonde soldaat.”

---
Reactiiiiiiieeees?
I got a little question for you sweeties!
Zijn er dingen die je nog graag zou zien gebeuren in dit verhaal,
of in een ander verhaal.
Ik ben namelijk ook een ander verhaal aan het schrijven
(met een totaal andere storyline! + Staat nog niet online op quizlet)
en ik vroeg me af of jullie nog verzoekjes hadden, mhihi
LET ME KNOW! <3