020~

Nia Fabregas

“Nee Cesc ik wil niet!” riep ik en ik rende snel naar boven. “Je gaat gewoon mee verdomme!” Riep Cesc en hij stormde achter me aan. “Cesc als ze niet wil laat haar dan.” Zei Rose en Rose ging verdedigend voor me staan. “Rose het is het beste voor haar. En dat weet jij ook.” Zei Cesc en hij sloeg zijn armen om Rose haar middel heen. “Ja oke, daar heb je gelijk in.” Zei Rose en ze drukte een kus op Cesc zijn lippen. “Ga ga maar lekker zoenen waar ik bij sta.” Zuchtte ik. Cesc en Rose lieten elkaar los en Rose stapte aan de kant. “Jammer voor je, je gaat toch mee.” Zei Cesc en hij gooide me over zijn schouders. “Verdomme laat me los!”riep ik en ik begon op zijn rug te slaan. “Oh stel je niet zo aan madame.” Zuchtte Cesc en hij liep de trap af. “Succes vandaag Nia!” Riep Rose nog. “Shut it Rose!” riep ik terug. “Ja en wees jij ook maar stil, ik hoef niet doof te worden.” Zei Cesc en hij liep naar buiten. Cesc zette me in de auto en deed de deur snel op slot. Hij liep naar de andere kant en stapte in. “Je bent je tas vergeten.” Zei ik met een grijns, in de hoop dat ik straks nog kon ontsnappen. “Denk je nou echt dat ik zo dom ben? Hij staat allang in de auto.” Zei Cesc en hij reed weg. “Klootzak.” Mompelde ik. “Ik hoorde je wel.” Zei Cesc glimlachend. “Dat boeit me niet.” Zei ik en ik keek naar buiten. Ineens bedacht ik me iets. “Zeg Cesc, wanneer wordt Rose een Fabregas?” vroeg ik met een glimlach. “Ik weet nog niet wanneer ik ga vragen, het moet een speciaal moment zijn.” Zei Cesc en zijn ogen begonnen te stralen. “Je houdt echt veel van haar, of niet?” glimlachte ik. “Je wilt niet weten hoeveel.” Mompelde Cesc. Op dat moment kwamen we aan bij het stadion. “Ah ik wil niet Cesc.” Jammerde ik. “Zeur niet je gaat gewoon mee, en anders til ik je weer op.” Zei Cesc met een glimlach. Hij stapte uit de auto en haalde zijn tas uit de kofferbak. Ik bleef eigenwijs zitten en keek strak voor me uit. Cesc trok de deur open en keek me met een glimlach aan. “Of je stapt uit of ik haal je eruit.” Zei Cesc. “Succes.” Mompelde ik en ik bleef zitten. Cesc boog voorover en klikte mijn gordel los. Daarna trok hij aan mijn armen en haalde me zonder moeite uit de auto. “Eikel.” Siste ik en ik wilde weglopen. Cesc trok me terug aan de riem die om mijn middel heen zat. “Dacht het niet.” Zei hij en hij hield me stevig vast. Ondertussen deed hij de auto op slot en pakte zijn tas. “Wat wil je, dat ik je optil of ga je gewoon lopen?” zei Cesc. “Ik loop wel.” Mompelde ik en ik trok mezelf los. Cesc liep naar de ingang en ik slenterde achter hem aan. “Zo Cesc, weer je zusje mee genomen?” hoorde ik naast me. Ik keek opzij en zag een onbekende jongen lopen, althans onbekend voor mij. “Nee Aaron, ze gaat hier werken.” Glimlachte Cesc. “Als wat?” vroeg hij aan Cesc. Cesc wilde antwoord geven maar ik trok mijn mond open. “Ik kan ook praten hoor.” Zei ik boos. “Nou als wat ga jij werken Nia?” zei Aaron lachend. “Ik moet koken, dus pas maar op.” Zei ik met een gemene grijns. Aaron keek me geschrokken aan. “Grapje.” Glimlachte ik. Maar deze grap bracht me wel op een geniaal idee, ik kan natuurlijk altijd wat uithalen bij Nicklas.