Vriendschap? OV Kayleigh

Ov Kayleigh
We zaten gezellig met z’n allen in de aula, of ja met z’n “allen”, alleen hij er niet. Ik was gezellig met Kayla en Inge aan het kletsen over het weekend. Hoe geweldig het was geweest dat Kayla met Jessy heeft gedanst en gezoend! Ja een avond met ons stappen is niet zo normaal als het lijkt hoor! Zo zie je maar: Kayla heeft met Jessy gedanst en gezoend, Inge was zo dronken dat ze een wildvreemde heeft gezoend! En we hebben gelachen en gedaan. Het was gewoon een super weekend. In een keer horen we geschreeuw. ‘’OMG! Wat een lekkerding!’’ wordt er door iemand geroepen. Ik zucht diep, ‘’oh nee, laat het niet waar zijn’’. Ik kijk op en zie dan Ryan in de aula staan. Ik bekijk hem eens goed, hij best wel leuk. Maar doordat hij mij nu al probeert te versieren mag ik hem al totaal niet. Maar misschien valt hij wel mee en zal wat aardiger proberen te doen. O gosh, hij komt ook nog hierheen. Maar maar Kayleigh! Je zou aardiger tegen hem gaan doen! Spreekt een stemmetje in mijn hoofd. Ik draaide me weer om naar Inge en Kayla en we gingen gezellig verder kletsen. We praten over jongens, kleren,make-up en uitgaan. Het was erg gezellig,maar toch voelde ik me niet 100% op mijn gemak. Ik weet niet waarom,maar ik voelde me beken. Zo nu en dan kijk ik eens geïrriteerd op naar hem. En dan zie ik hem snel weg kijken. Goh een mysterie opgelost dus. Nu weet ik waarom ik me zo bekeken voelde. Ryan was me dus aan het bekijken,dacht ik bij me zelf. Voor de rest van de pauze negeerde ik hem. Toen de bel ging stonden we op en liepen we naar wiskunde toe. ‘’Oh nee hé’’ zei ik zacht hardop. Moet ik ook nog langs hem gaan zitten. Iets in mij zei: “Kom op Kaleigh, ben eens aardig tegen hem. Misschien valt hij nog reuze mee!”. Met volle moet slenterde ik naar mijn tafeltje toe. Toen ik na Ryan keek zette hij een grote glimlach. ‘’Blehh” wat een slijmbal dacht ik en ik keek hem geïrriteerd aan. Ik plofte op mijn stoel neer en ging verder met Inge kletsen. Kayla ging met een grote grijns langs Jessy zitten en Inge kwam voor me zitten. In de tussentijd pakte ik mijn wiskundeboeken en luisterde naar de uitleg van mevrouw de Wit. ‘’Makkie” dacht ik bij mezelf. Voor wiskunde stond ik altijd gemiddeld een 9. Dus dat was geen probleem voor me!. Ik was rustig aan het werk toen Ryan in een keer wat vroeg. Uhm …. Kayleigh? ‘’Ja What?’’ vroeg ik met een geïrriteerde maar ook boze ondertoon in mijn stem. ‘’Kun je mij misschien helpen? Vroeg hij heel voorzichtig. ‘’… ja is goed’’ zei ze al wat vriendelijker. En ik wist een kleine glimlach op mijn gezicht te toveren. Even keek hij me verbaast aan. Waardoor ik in de lach schoot. Hij vond het blijkbaar ook grappig en lachte net zo hard mee. De rest van de les hadden we het erg gezellig. We maakten grapjes, maar deden in de tussen tijd ook serieus ons werk. Hij is toch nog niet zo erg als ik dacht.