49. Volterra

Na een lange tijd vliegen waren we aangekomen. Omdat rennen richting de stad sneller was deden we dat ook. Onze kleding bedekte onze huis van de zon. Al snel waren we in de stad zelf. Langzaam liepen we door de stad naar het kasteel. Carlisle klopte op de deur. ‘Naam?’ zei een onbekende vampier. ‘Carlisle Cullen en zijn gezin’ zei Carlisle. ‘Kom binnen’ zei de vampier en hij deed de deur open. We moesten met hem meelopen en werden naar onze kamers gebracht. ‘Aro verwacht jullie morgenochtend in de grote zaal’ zei de vampier tegen ons. We knikten en liepen onze kamers binnen. Morgan ging op het bed zitten terwijl ik naar de boekenkast liep en twee boeken pakte. Ik gaf er een aan Morgan en zo lazen we de hele nog boeken totdat we de volgende morgen werden geroepen door dezelfde vampier. ‘Aro verwacht jullie over vijf minuten in de zaal’ zei hij. Ik stond op en trok Morgan mee naar onze familie. Ik had nog steeds vage beelden dus wist ik niet wat er ging gebeuren, het enige wat ik wist was dat het niet veel goeds was. Rustig liepen we met zijn alle naar de zaal. De vampier opende de deur. Carlisle liep voorop naar binnen. Ik en Morgan gingen naast hem staan. Aro stond op en liep op Carlisle af. ‘Carlisle, beste vriend. Hoe gaat het met het leven?’ vroeg Aro aan Carlisle. ‘Geweldig Aro, en met de jouwe?’ vroeg Carlisle. ‘Uitstekend’ zei Aro en stak zijn hand uit naar Carlisle ‘Mag ik?’ vroeg hij. Carlisle knikte en gaf hem zijn hand. Nu wist Aro alles van Carlisle. Aro liet zijn hand los en keek naar mij. ‘Interessant. Isla, gun jij mij ook de eer?’ vroeg hij aan mij. Ik deed het schild over me heen en gaf hem zijn hand. ‘Fascinerend, ik zie bij jou ook niets’ zei Aro en liet mijn hand los. Ik haalde het schild weer van mij af en liep terug naar Morgan. Ik pakte zijn hand vast zodat ik mijn gedachten meteen aan hem kan laten zien als ik hem iets wou vertellen. ‘De reden dat ik jullie hier bracht was niet alleen om jullie weer te zien maar om een andere reden’ vertelde Aro en ik hoorde de deuren achter ons dicht gaan. Edward begon te grommen en hun wacht kwam dichter bij ons staan. Onze familie ging dichter bij elkaar staan. ‘We weten al wat je van plan bent Aro’ gromde ik. ‘Oja Isla, wat dan?’ vroeg Aro. ‘Ik ben te machtig geworden dus moet ik dood, hiervoor moet mijn familie ook boeten, wat niet eerlijk is. Maar aangezien ik moeilijk dood kan gaan hebben jullie een val gezet om mij te vermoorden waar mijn familie naar moet toekijken en dat zullen ze niet doen, ze zullen me beschermen’ vertelde ik. ‘Goed bedacht Isla’ zei Aro. ‘Ik heb het niet bedacht Aro, het komt recht uit je gedachten’ zei ik. Hij keek me verbaasd aan en keek naar zijn wacht. Het teken zou zo wel komen. Ik ging voor Morgan staan en dekte iedereen af, behalve hemzelf omdat mijn eigen bescherming te zwak werd. Hij had me hier voor overgehaald zodat ik mezelf nog kon beschermen. Voor hem zou ik vechten. Blijkbaar miste ik het teken want Bella en Rosalie werden vastgehouden en er kwamen vampiers op mij af. Ik gromde en late ze pijn voelen. Toen werden de plannen veranderd en ik zag een beeld van dat ze Morgan gingen aanvallen. Alleen zag ik dit te laat. Morgan werd vastgepakt en zijn hoofd werd al vastgepakt. Ik had geen tijd om de tijd te stoppen en gaf mijn laatste bescherming aan Morgan. Hierdoor kon hij niet dood, maar was ik te zwak om tegen te stribbelen. Ze lieten Morgan los en hij werd net zoals de rest vast gehouden door sterkere vampiers en iedereen ogen waren wazig, behalve die van Bella door haar schild. Maar ik kon zien dat het haar niet lukte om haar schild over ons te gooien. Felix en Demetri pakten mij vast en zette me voor Aro neer. ‘Oke Aro, neem mij maar, maar laat mijn familie met rust!’ gromde ik. ‘Laat ze zonder wonden naar huis gaan’ zei ik. Hij knikte en keek me aan. ‘Zonde dat je je niet wou aansluiten, want je was een goed lid geweest’ zei Aro en ik voelden twee handen om mijn hoofd.