De ontmoeting OV Ryan

OV Ryan
Ryan liep de school binnen en keek eens zoekend rond.''Gelukkig heb ik mijn rooster al en weet ik dat ik naar lokaal 220 moet''dacht hij bij zicht zelf. Hij liep zoekend rond en vond na 5 minuten eindelijk lokaal 220.''Nu maar hopen dat ze niet weten dat ik Ryan Schekler ben'' zei hij zacht hardop. Ik trek de deur open en loop een klein stukje het lokaal in. Ik kijk de klas rond en zie dat er meer meisje dan jongens zijn. Een kleine klas dus. Hij bekijkt de klas nog eens goed en zijn blik blijft steken op het meisje links achter in de klas.Ik schrok wakker uit mijn gedachtes, doordat de leraar tegen me begon te praten.''Come on in'' zei hij vrolijk. Ik liep verder de klas in en ging langs hem staan. Ik bekijk de klas nu eens wat beter en zie dat er toch wel wat lekkere meiden in de klas zitten. De leraar is intussen van alles aan het vertellen, maar ik snap er niks van. Ofja ik doe eigenlijk maar als of.''Uhm Ryan, Would you like to tell us something about yourself?'' vroeg de leraar die meneer Steward bleek te heten.''Sure. My name is Ryan, I'm 18 years old. I used to live in LA and I love skateboarding' zei ik een beetje verveeld. Ik heb een hekel om over mij zelf te praten. Het was even stil in de klas. ''All right, .. "You can choose where you want to sit. As you can see, there are enough places."verbrak hij de stilte.''What ever'' zei ik een beetje kort af. Ik wist al precies waar ik wou gaan zitten. Het meisje dat niet op of om keek toen ik voor de klas stond. Het meisje dat links achter in de klas zit. Zij die de hele tijd mijn aandacht trok, door geen kik te geven voor wat er verteld werd. Ik keek nog een keer de klas rond en liep toen naar achter toe. Ik liet mijn tas op de grond vallen en plofte toen langs haar op de stoel neer. Ze keek me even ongeïnteresseerd aan en ging toen weer gewoon verder met haar werk. Verbaasd bleef ik haar aan kijken. ''Heb ik soms iets fout gedaan?'' dacht ik bij mezelf. Ik bleef haar aan kijken en plots keek ze op. Ze keek me recht in de ogen aan.''Man dat zijn de mooiste ogen die ook ooit heb gezien''dacht ik bij mezelf. Die mooie kastanje bruine ogen en die mysterieuze uit drukking deden Ryan helemaal smelten. Hij was opslag verliefd. Ik werd uit mijn gedachtes wakker gemaakt door dat ze geïrriteerd ''What'' vroeg.''Hai i'm Ryan'' zei ik vrolijk. Ik kreeg alleen maar ''Kayleigh'' terug. De mooiste ogen, de mooiste naam en die mysterieuze uitdrukking, ik was gewoon verliefd op haar!Ik pakte mijn boeken uit de tas en ik merkte dat ze me nog even bleef aan staren. Ik sloeg mijn boeken open en wou net beginnen en toen ging de bel alweer. Ik pakte mijn spullen in en liep nog even naar meneer Steward toe en bedankten hem voor alles. ''Het was geen moeite'' had hij in zijn beste Engels gezegd.Ik draaide me om en liep langzaam de klas uit.