-No Concert-

'Hé beauty! What're U doin' tonight?'zegt Johnny met opgetrokken wenkbrauwen.
Ik kijk verward op en zie hem naar me toe komen lopen.
Hij kust me op mijn mond en komt naast me op de barkruk zitten.
Ik ga meteen op zijn schoot zitten, zoals ik altijd doe, als hij naast me zit.
Nee, Johnny is niet mijn vriendje, hij is mijn beste vriend. En als je het niet gelooft, hij is zo gay als maar kan zijn. En toch gedragen we ons vaak alsof we een koppel zijn. Maar we weten beiden dat dat niet zo is. Hoewel hij er geweldig uitziet en zo heb ik nooit iets meer gewilt van hem. En hij ook niet van mij.
'What's up?'vraagt hij verwonderd. 'Normaal ben je amper stil te krijgen en nu...'
Hij moet zijn zin niet afmaken, ik weet wat hij wil zeggen.
Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee. Ik heb niet echt ergens zin in.'
Hij trekt een wenkbrauw op. 'Je weet dat je me alles kan vertellen, toch?'
Ik knik snel. Natuurlijk weet ik dat.
'Mmh. Vertel eens over je nieuwe documentaire,'zegt hij lachend. 'Je belde me na het eerste concert dat het wel meeviel, valt het nog altijd "wel mee"?'
Ik staar voor me uit, over de bar, naar de kast met drank, waar de barman voor staat en haal mijn schouders op. 'Het is best wel... leuk.'
'Ik wist niet dat je hem goed vond,'zegt Johnny verbaasd. 'Niet dat het me uitmaakt hoor.'
'Ik weet het niet. Gisteren...' Ik slik. 'Hij heeft me opgemerkt.'
'Awesome,'zegt Johnny lachend.
'Dat was het doel, toch?'vraagt hij onzeker, als ik het niet met hem eens lijk te zijn.
'Hij vroeg mijn naam,'fluister ik.
'Dus, weet MTV het al?'vraagt hij, hij lijkt door te hebben dat het schoentje daar wringt.
Ik sla mijn blik neer. 'Nee...'