Chapter fourteen

Brooke Julia Sheer

“Wat doen jullie meestal uit school?” Vraagt Justin terwijl we naar Sven zijn auto lopen. “Ons huiswerk maken in Starbucks, ga je mee?” Justin knikt. We stappen de auto in en rijden naar de Starbucks. “Ik heb voor morgen een toets over de tweede wereldoorlog, alleen ik snap er niets van. Het is zoveel informatie.” Ratelt Sven als we de Starbucks inlopen. We nemen plaats achter een tafel, en ik vraag wat iedereen wilt hebben. “Doe maar een vanille frappuccino en een bosbessen muffin.” “Ik wil graag een chocolade smoothie en een rode cupcake.” Ik knik en bestel voor Justin en Sven en neem zelf een vanille frappuccino met een brownie. “Here you go.” Zeg ik als ik alles op tafel zitten. “Dankje.” Zeggen ze tegelijkertijd. Ik ga naast Justin zitten zodat we samen onze biologie opgaven kunnen maken. “Hitler is zelf niet eens blond.” Hoor ik Sven mompelen. Ik frons. “Waar heb jij het nou weer over?” “Nou, Hitler was zo’n man die vond dat het perfecte mens Blond haar had en blauwe ogen, terwijl hij zelf zwart haar heeft en bruine ogen.” “Dat is apart, ja.” “En hij vermoorde alle joden.” Hij laat me een foto zien van Hitler en ik moet lachen. “Wat een rotkop zit daar op, zeg.” “Waarom bestaat geschiedenis?” Vraagt Justin. We kijken hem beiden aan. Geschiedenis was het enigste vak dat Justin haat, hij snapt gewoon echt niet waarom we dat moeten leren. “Omdat dat belangrijk is, en interessant.” Zegt Sven. “Ik ben blij dat ik dat vak niet gekozen heb.” Mompelt Justin. Hij schrijft wat op in zijn biologie schrift en zet het zelfde bij mij neer. “Moet ik de volgende doen?” Justin knikt en neemt wat slokken van zijn frappuccino. Ik lees de vraag, en vervolgens de tekst om het juiste antwoord te vinden. “De celkern van bevat dan 92 chromatiden.” Zeg ik als antwoord. Justin schrijft het op, en zo doen we om en om de opgaven. “Kan een van jullie me overhoren over geschiedenis?” “Ik wil het wel doen.” Justin en ik draaien ons beiden om en zien Ryan staan. “Oh, dat kan ook.” Zegt Sven een beetje verbaasd. “Mag ik er bij komen zitten?” Vraagt Ryan. “Natuurlijk.” Zegt Justin met een grote glimlach. Ryan glimlacht terug en neemt plaats naast Sven. “Oh, de tweede wereldoorlog, daar heb ik morgen een toets over, jij ook?” Ryan pakt Sven zijn boek en wacht zijn antwoord niet af, maar begint gewoon met het stellen van een vraag. Nog een beetje verbaasd van Ryan zijn plotselinge actie probeer ik me weer op mijn biologie te concerteren.

Top 5, zou héél cool zijn *hint*