001

Harry pov

Ik lag op het rek onder mijn ontzichtbaarheidsmantel, boven Draco en zijn "vrienden". Ik was aan het afluisteren. Ik voelde dat de trein langzamer ging rijden, en uiteindelijk tot stilstand kwam. langzamerhand liep de trien leeg. 'Draco kom je?' hoorde ik Patty zeggen. Draco stond op, en volgde ze, maar stopte weer. hij had toch niet gemerkt dat ik hier lag. 'Ik ben iets vergeten, gaan jullie maar alvast.' zei hij, en wachtte tot dat ze de coupe verlieten. Draco draaide zich om, en keek mijn richting in. 'kon je het niet laten snotter?' sneerde hij, en hij gaf een zwiepje met zijn toverstok en alle rolgordijnen sloten zich in de coupe. shit, dit ging niet zo als ik had gehoopt. Malfoy trok me van het rek af, en ja ik viel op de grond. hij trok de ontzichtbaarheidsmantel van me af. 'bemoei je met je eigenzaken, snotter.' sneerde hij weer. ik probeerde te ontsnappen, maar hij verlamde me met een spreuk. ik kon niet meer bewegen. Malfoy pakte de onzichtbaarheidsmantel. 'ga maar lekker terug waar je vandaan komt.' zei hij en stampte vol in mijn gezicht. ik voelde iets warms overme heen stromen, bloed. waarschijnlijk was mijn neus gekneusd. ik kon niks doen, terwijl het heel erg pijn deed. maar ik was meer boos op Malfidus, ik krijg hem nog wel. Malfoy gooide de ontzichbaarheidsmantel over me heen. 'en niemand zal merken dat je nog in deze trein zult zijn.' zei hij, grijnsde vol trots, maar ook vol haat. Hij liep weg, ik zat dus echt vast hier. De tijd streek voorbij, nou ja zo voelde het, en de pijn in mijn neus werd er ook niet beter op. Ik hoorde voetstappen, later kwam er een meisje binnen. Ze had de zelfde bril op als Luna. 'ik dacht dat hier mensen waren.' zei ze tegen haar zelf, en keek in het rond. ze keek soort van naar mij. Niet dat zij wist dat ik hier lag. Gelukkig was ze niet op me gaan staan, haar hand reikte naar mij en ze haalde de ontzichtbaarheidsmantel van me af. 'ik denk dat je verstijft bent, anders lag je hier niet.' zei ze, en zwiepte met haar toverstok, en ik voelde langzaam weer wat gevoel in mijn lichaam. maar de pijn werd nog erger. 'dankje...' mompelde ik en ik stond op. Ze glimlachte, en richtte haar toverstok op mijn neus, ze mompelde iets en de pijn verdween. 'hier.' zei ze, en gaf me een doekje. 'dan kun je dat bloed van je gezicht afhalen.' zei ze. 'owja....' zei ik, en ik bloosde. maar als mijn gezicht toch onder het bloed zit, ziet ze het toch niet dat ik bloos. ze glimlachte naar me. haar korte blonde haar en haar chocolade bruine ogen waren prachtig. 'uhm, brillemans, de trein gaat zo vertrekken, dus kom je mee?' vroeg ze, ze had me uit mijn gedachten gehaald. 'ja.' mompelde ik, en liep alvast naar de coupeduur. 'kom je?' vroeg ik stotterend. 'ja, ik kom al.' zei ze, en huppelde/dansde naar me toe. Ik liet haar voor. Toen we richting het kasteel aan het lopen waren, waren we een gesprek begonnen. 'hoe heet je eigenlijk? ik kan je niet altijd brillemans noemen.' zei ze en grinnikte. 'ow, als je wilt vind ik het niet erg hoor, als je me brillemans wilt noemen.' zei ik. 'je hebt toch een echte naam, of niet?' zei ze en lachte. 'ik heet Harry, uh Harry Potter.' zei ik en na mijn verbazing keek ze niet eens verbaast of achterdochtig aan. 'aangenaam Harry, ik ben Lucy.' zei ze, en ze glimlachte weer.'trouwens, ik heb je nog nooit gezien hier op school, ben je nieuw?' vroeg ik aan haar. ze lachte, en keek mij vragend aan. 'waarom denken mensen dat toch de hele tijd?' vroeg ze lachend. 'nee, ik ben niet nieuw, dit is al mijn zesde jaar in zwadderich.' zei ze. waarschijnlijk keek ik nog verbaasder dan net, toen ze zei dat dit al haar zesde jaar is. 'nu mag je me vast niet meer.' zei ze, ze lachte niet meer. 'nee, waarom zou ik je niet meer mogen. ik bedoel jij zou mij niet moeten helpen want dat verwachten mensen niet van zwadderaars. Maar dat deed je toch, bedankt.' zei ik, ze was de aardigste zwadderaar die ooit heb ontmoet. ze bloosde.'jij ook bedankt, ik heb niks tegen Gryffindores, Ravenclaws of Hufflepufs. Ik bedoel, iedereen is gelijk zoals hij of zij is. Het maakt niet uit of je puurbloed of halfboed bent, of dreuzel ouders hebt, iedereen verdient het om op zijn eigen manier speciaal te zijn.' Toen ze dit had gezegd, wist ik dat ik niet meer kon zeggen dat zwadderaars geen gevoelens hadden.