Madera.2

Met een vloek spring ik weg van het meisje, dat me bijna heeft gekust en ineens ook bijna een glas met een blauwachtig drankje over me heeft gegooid. 'Wat is jouw PROBLEEM?!'roep ik uit, terwijl ik haar bij me wegduw.
Ze krijgt tranen in haar ogen en slaat haar ogen neer. 'S-sorry. Ik ben een grote fan en-'
'Ja, ja,'onderbreek ik haar, 'het is al goed. Hoe kom je hier?'
Ze mompelt iets wat ik niet versta, omdat op dat moment net twee mannen vloekend komen aanrennen. Scooter en Kenny.
'Godverdomme! Meid, uit de weg!'roept Kenny, als hij het meisje ziet staan bij mij. Beteuterd zet ze een paar stappen naar achter en wordt dan weg geloodst door Scooter, geen idee waarheen.
Kenny brengt me naar de VIP-room en voor ik ook maar een glimp kan opvangen van wie er allemaal in zit, staan er weer een tiental meiden rond me, die om handtekeningen vragen.
Ik zet ze snel, zonder echt veel zin en als ze uiteindelijk allemaal hun handtekening hebben, kijk ik de VIP-ruimte in.
Meteen kruisen onze blikken en weer glimlacht ze afwezig zoals ze de allereerste keer al deed.
Ik duw de meiden rond me voorzichtig opzij, loop naar haar toe en plof in de zetel naast haar. 'Hoi.'
Ze kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen en een glimlachje aan. 'Hé.'
Ze is bijzonder, al schijnt ze dat zelf niet te weten.
'Goed optreden?' Ik schrik van mijn eigen vraag. Normaal vraag ik dat alleen aan mam.
Ze knikt aarzelend. 'Alleen...' ze twijfelt en lijkt niet goed te weten of ze iets wel of niet moet zeggen.
'Eerlijk,'zeg ik zacht.
Ze haalt haar schouders op. 'Je leek afwezig,'fluistert ze zacht.
Ik knik bedenkelijk. Ze heeft gelijk.
Ik wàs ook afwezig. Zij vulde mijn hele gedachten. 'What's your name?'
Verward kijkt ze me aan en schudt haar hoofd met een treurige blik. 'I won't tell you. I'm sorry.'