OO5

Weer denk ik dat gevoel te hebben waar al mn vriendinnen me al zo vaak over hadden verteld, dat ‘vlinders in je buik’ gevoel. Ryan is de eerste waar van ik echt het gevoel heb dat ik misschien wel verliefd op hem zou kunnen worden.
Ik voel hoe hij zijn arm voorzichtig om mijn middel heen legt. Bij elke aanraking die hij maakt schieten de vlinders volgens mij door mn hele lichaam heen. Ik kan er niks aan doen, maar al gauw schiet er een raar giecheltje uit mn mond. Celeste die giechelt? Dat is helemaal niks voor mij, als mn moeder me zo zou zien zou ze zich doodlachen. Iedereen wist dat ik niet zo was, liefde vond ik onzin. Vriendjes al helemaal nouja, zoals ik al zei vond. Sinds ik Ryan ken ben ik er opeens toch wel anders over gaan denken.
‘Wat lach je?’Onderbreekt Ryan opeens mn gedachtes en kijkt me lachend aan.
Lachend laat ik mn hoofd op zn schouder rusten en kijk uit over de grote zee, die wel oneindig lijkt te zijn. ‘Niks.’
Lange tijd blijft het weer stil, geen ongemakkelijke stilte gewoon een stilte waarbij we allebei eigenlijk genieten van dit moment.
Naast me hoor ik hem hard kuchen. ‘Uhm Celeste?’
Ik ga weer rechtop zitten en draai me naar hem toe. ‘Ja?’ Ik kan mn glimlach niet onderdrukken hoe serieus hij ook kijkt.
‘Nou uhm zeg maar, ik wou even weten of..’ Ik kijk naar zn handen waarmee hij zenuwachtig heen en weer tikt op zn bovenbeen.
‘Doe niet zo gespannen.’ Onderbreek ik hem lachend.
Hij negeert totaal alles wat ik net zei en gaat gespannen door. ‘Nou, ik wou gewoon weten of wij
nou ook zeg maar echt samen zijn?’

‘Celeste!’ Verbaasd knipper ik een paar keer met mn ogen en kijk in Justin’s ogen. ‘Je was weer héél ver weg.’
‘Ja, sorry.. Ik werk er aan weet je nog?’ Ook dat komt er weer botter uit dan mn bedoeling was.
‘Weet ik lieverd, weet ik..’ Ik voel hoe zijn lippen op mn wang worden geplant.
Ik haatte die flashbacks en de laatste tijd waren het alleen nog maar meer en meer. Gelukkig had Justin niet meer gevraagd naar het ‘roken’ van mij en Ryan. Gelukkig was het hem helemaal niet opgevallen hoe Ryan en ik tegen elkaar deden.
Ik zei dan wel tegen Justin dat ik bezig was met alles te verwerken maar elke keer dat ik naar de ‘psycholoog’ ging zat ik gewoon op het strand, na te denken over dingen. Ik wou helemaal niet dat mensen me zouden helpen dat ik weer alles zou moeten vertellen dat alles weer terug zou komen.
En die dag dat Ryan en ik echt iets ‘officieels’ hadden gekregen kwam steeds vaker terug.
‘Ik ga slapen..’ Moeilijk sta ik op van de bank en zie hoe Justin’s oma en opa nog buiten zittten, zo laat was het ook nog niet en het was nog lekker weer.
‘Is goed. Slaap lekker shawty.’ Langzaam laat ik Justin’s hand los en loop weg van de bank.
Pattie die waarschijnlijk hoorde wat ik net had gezegd komt naar me toe gelopen en geeft me opeens een knuffel.
‘Jij slaapt op Justin’s bed, Justin slaapt vanavond wel op de bank.’ Ik knik even kort en maak me los uit Pattie’s greep waarna ik gelijk doorloop naar het kamertje waar Justin altijd sliep als hij bij zijn oma en opa was. Pattie was zo’n iemand die dat soort dingen gelijk door had, ze deed me veel aan me eigen moeder denken en daarom vind ik het ook nooit fijn als ze me knuffelt, dat brengt alle pijnlijke herinneringen weer omhoog.
Nadat ik snel mn tanden heb gepoetst en een short met een hempje aan heb getrokken duik ik maar gelijk mn bed in. Ik voelde gewoon kapot na alles wat er die dag was gebeurd, eerst de lange vliegreis, toen al dat gedoe met Ryan en dan ook nog eens Justin die moeilijk gaat zitten doen.