22.

Roselyn Valentina Patterson

We stapten uit de auto en liepen toen zwijgend naast elkaar het strand op. Ik had ondertussen al een aantal paparazzi opgemerkt en echt fijn voelde ik me er niet bij. Konden ze niet gewoon één keer Justin met rust laten? ‘Kom, zullen we hier even gaan zitten?’ Justin wees een plek in het zand aan en ik knikte. ‘Wat jij wil hè.’ Justin grijnsde en knikte toen. ‘Precies.’ Hij plofte neer op het zand en ik volgde zijn voorbeeld. Het was een tijdje stil totdat Justin de stilte verbrak. ‘Dus.’ Zei hij. Ik keek hem verwachtingsvol aan. ‘Ik wilde het eigenlijk even met je hebben over Jus.’ Zei hij toen. Ik trok m’n wenkbrauwen op. ‘Nou, ga je gang.’ ‘Vind je hem leuk?’ Hij keek me vragend aan. Ik fronste m’n wenkbrauwen. ‘Wat is dat nou weer voor een vraag? Natuurlijk vind ik hem leuk.’ Justin haalde zijn schouders op. ‘Nou, gewoon. Je ziet er namelijk niet echt verliefd uit.’ Ik schoot in de lach en keek hem toen spottend aan maar zijn gezicht stond serieus. ‘Meen je dat nou?’ vroeg ik. Justin knikte. ‘Ja, eigenlijk wel.’ Ik schudde ongelovig mijn hoofd. ‘Dat slaat echt helemaal nergens op. Je hoeft er toch niet per sé verliefd uit te zien als je verliefd ben. Ik vind Jus echt superleuk.’ ‘Ja precies. Je vindt hem leuk, maar ben je ook verliefd op hem?’ Justin keek me vragend aan. ‘Ja, tuurlijk. Anders had ik het allang uitgemaakt hoor. Wat zijn dit trouwens voor een stomme vragen?’ ‘Gewoon, ik vind je niet echt overtuigend verliefd eruit zien ofzo.’ ‘Pff, en volgens mij ben jij gewoon hartstikke jaloers.’ Ik sloeg m’n armen over elkaar en keek naar de zon. Hij scheen fel aan de hemel en het licht werd weerkaatst door het water. Justin schudde zijn hoofd. ‘Nee, ik ben echt niet jaloers hoor. Ik was gewoon benieuwd, meer niet.’ ‘Hmm.’ Was mijn antwoord en ik ging in het zand liggen. Ik had hier nu gezellig met Jus kunnen zitten maar in plaats daarvan zat ik hier opgescheept met Justin en paparazzi die net deden alsof ze er niet waren. Toch merkte ik ze echt wel. De hele tijd zag ik flitsen die echt niet van andere mensen kwamen. Ik zag de voorpagina’s van de magazines al helemaal voor me: Justin Bieber een vriendin?! En Jus ging daar echt wel achter komen. Dat kon niet anders.

Het was weer een tijdje stil. Justin zei niks en keek alleen maar in de verte terwijl ik naast hem lag en mijn ogen sloot voor de felle zon. ‘Gezellig, dit.’ Verbrak ik uiteindelijk de stilte en ik ging weer overeind zitten. Justin keek me aan met zijn donkerbruine ogen en even verdronk ik erin maar ik herstelde me snel. ‘Was je van plan hier de hele middag te gaan zitten niksen of wilde je ook niet iets anders doen. Iets leuks.’ Ik zei het met een spottende ondertoon. Justin grijnsde. ‘Zullen we een ijsje gaan halen?’ Gelijk sprong ik op. ‘Kijk, dat bedoel ik nou Bieber. Dit is je eerste goede idee sinds ik je ken.’ Justin stond ook op. ‘Ik ben blij dat je het een goed idee vond. Volgens mij haat je me, of niet.’ ‘Nee, ik haat je niet.’ ‘Wel, ik merk het aan je. Je haat me wel.’ ‘Niet.’ ‘Wel.’ ‘Nie-hiet.’ ‘We-hel.’ Ik zuchtte. ‘Ik haat je niet, Justin. Ik vind je alleen een irritant rotjoch en ik mag je niet supererg, maar ik haat je niet. ‘Ja precies. Je haat me dus.’ Ik zuchtte weer diep. Met Justin was ook geen discussie te beginnen. ‘Oké, wat jij wil. Ik haat je ja. Enig idee hoe dat komt?’ Ik keek hem even aan en liep toen van hem weg, naar de ijskraam. ‘Maar jij-.’ Ik schudde m’n hoofd en drukte mijn hand tegen zijn mond aan. ‘Nee, verpest nou niet mijn geweldige ijsjes-humeur. Dan word ik depressief en geloof me, dat wil je niet meemaken.’ Ik glimlachte even en liep toen vrolijk verder met een sjokkende Justin achter me aan.

JOEHOEE, i'm back!! maar londen was echt té vet. hehe. en dit deeltje is saai.