Chapter 17. Phone call

Justins pov:

Zodra ik op de logeerkamer was greep ik mijn mobiel. Ik moest praten met Ryan. Zo snel mogelijk tikte ik zijn nummer in. Door mijn haast tikte ik op de verkeerde cijfertjes, waardoor ik nog geïrriteerder werd. Uiteindelijk had ik het goede nummer ingetypte en legde ik het mobieltje aan mijn oor. Ongeduldig luisterde ik naar de pieptoon. Neem nou op sukkel! 'Met Ryan,' klonk het. 'Hé, met Justin,' antwoordde ik opgelucht. 'Ow, hoi.' Hij klonk geërgerd. 'Ryan, ik heb je hulp nodig,' zei ik. 'Aha,' was zijn antwoord. 'Gozer, doe even serieus. Ik heb je nu echt nodig.' 'Justin, waar ben jij als ik jóu nodig heb?' Er viel een stilte. 'Juist, dan ben je nergens. Waarom zou ik jou dan moeten helpen?' 'Je gedraagt je nog erger dan Chaz,' zei ik, maar achterin mijn hoofd wist ik dat hij gelijk houd. 'Dit is geen jaloezie, Justin. Je gedraagt je arrogant en egoïstisch. Je denkt dat de hele wereld om jou draait. Daar ben ik dus niet jaloers op.' 'Ryan, je moet gewoon even naar mij luisteren, want-' 'Nee, jij moet naar mij luisteren! Ik kan niet meer tegen dat geklaag en gezeur van jou! Alsof ik nog niet genoeg last heb van die fans van jou die mij constant in de weg zitten, klaag jij er ook nog eens bij! Een vriendschap kan niet van maar een kant komen.' Ik hapte naar adem. Dit meende hij niet. We waren al vrienden sinds de kleuterschool! 'Je begrijpt het niet! Ik heb haar gevonden!' schreeuwde ik. 'Nee Justin, ik begrijp het inderdaad niet,' zei hij. Toen was er alleen nog maar een lange pieptoon. Hij had opgehangen. Mijn beste vriend had gewoon opgehangen! Tijd om hier nog verder over na te denken had ik niet. Ik had het volgende nummer al ingetypt. 'Met Christian.' 'Christian, ik heb haar gevonden! Ik heb haar gevonden!' Ik zei het nu al, zodat hij niet zoals Ryan zou reageren. 'Justin? Wie heb je gevonden?' 'Faith! Ze is niet dood, ze leeft!' Het bleef stil aan de andere kant van de lijn. Er klonk een snik. 'Justin!' Caitlinns schelle stem zorgde ervoor dat ik mijn telefoon een stukje van mijn oor moest houden, anders zou ik doof worden. 'Jij stomme idioot! Wie denk je wel niet dat je bent! Rot op! Laat ons met rust!' tierde ze. 'Maar Cait, ik heb Faith gevonden. Ze is hier! Echt waar!' 'Justin, ik zeg het nog een keer: Faith Is Dood! Begrijpt het! Wen eraan! En geloof me, je leven zal veel beter worden!' schreeuwde ze woest. Daarna werd er opgehangen. Verslagen liet ik me neerzakken op mijn bed. Mijn vrienden hoefden me niet meer. Ik had geen vrienden meer. Niemand geloofde me. Niemand vertrouwde me. Ik was alleen.