47. Verzorging

~Isla Cullen-Delano~

‘Carlisle!’ riep ik. Ik keek naar Meggie en haar ogen vielen dicht. ‘Nee! Meggie blijf wakker!’ schreeuwde ik. Carlisle kwam aangerend. ‘Wat is er gebeurd?!’ vroeg hij. ‘Noek heeft haar aangevallen!’ zei ik . ‘Leg haar boven op je bed, ik kom eraan’ riep Carlisle en ik rende naar mijn oude kamer. Ik legde haar voorzichtig op mijn bed. Carlisle kwam de kamer in. Hij maakte alle wonden zichtbaar door het bloed weg te vegen. Hij controleerde ze en maakte ze schoon. Het waren grote bijtwonden. Carlisle deed er verband over en zei: ‘Ze heeft niets gebroken, maar de wonden waren wel erg pijnlijk voor haar, ze zal snel genezen maar moet nu rusten’ zei hij en liep naar beneden. Ik ging op mijn knieën zitten naast het bed. Ik haalde de plukjes haar uit haar gezicht. Plotseling kwam Morgan de kamer binnen lopen. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg hij. ‘Ze is aangevallen door Noek. Morgan kan jij Seth en Inge bellen?’ vroeg ik. Hij knikte en rende naar beneden. Ik hield Meggie’s hand vast. Arm kind, aangevallen door haar eigen zus. Meggie kreunde en kneep in mijn hand. ‘I-isla?’ zei ze met een pijnlijke ondertoon in haar stem. ‘Ik ben hier lieverd’ zei ik. ‘W-wat is er g-gebeurt?’ vroeg ze. ‘Je bent aangevallen door Noek, en nu ben je erg gewond geraakt. Maar je moet nu rusten, dan kunnen je wonden sneller helen’ vertelde ik. Meggie knikte licht en deed haar ogen weer dicht. ‘Isla?’ vroeg ze nog een keer. ‘Ja?’ vroeg ik. ‘Blijf je hier?’ ‘Ja, ik blijf bij je tot je me weg wilt hebben’ zei ik. Ze liet een zwak lachje zien en viel in slaap. Morgan kwam weer naar boven toe. ‘Ze komen er meteen aan’ zei hij en ik knikte. ‘En Noek?’ vroeg ik. ‘Heb ik niet naar gevraagd’ antwoorde Morgan en ik knikte. Morgan drukte een kus op mijn haar en liep naar beneden. Een kwartier later hoorde ik iemand zo snel mogelijk de trap op lopen. De deur vloog open en ik zag Seth staan hij rende naar me toe en kwam naast me zitten. Hij aaide Meggie op haar hoofd en huilde. Hij legde zijn hoofd op mijn schouder. ‘Het komt allemaal goed met haar Seth, ze heeft niets gebroken, alleen diepe bijtwonden’ vertelde ik. ‘Bedankt Isla, als jij haar niet gered had hadden we Meggie misschien wel niet meer’ zei hij. ‘Ze is net mijn dochter, ik zou alles voor haar doen’ zei ik. Seth keek me nog dankbaarder aan en drukte een kus op mijn wang. ‘Waar is Inge?’ vroeg ik. ‘Beneden, maar ze is in schok en durft niet te komen’ vertelde Seth. ‘Ga haar maar halen’ zei ik. Hij knikte drukte een kus op Meggie’s haar en liep naar beneden. Drie minuten kwamen ze beide naar boven. Inge bleef in de deuropening staan, huilend. Langzaam kwam ze naast me zitten en de tranen bleven over haar wangen stromen. Ik omhelsde haar. Seth had haar alles al vertelt. Na een kwartier gingen ze beide weer naar huis toe. Ik had Meggie belooft dat ik bij haar bleef dus deed ik dat ook. Rond zes uur kwam Morgan naar boven. ‘Kom je trainen?’ vroeg hij. ‘Ik blijf bij Meggie, dan kan Emmett ook zijn plezier krijgen vannacht’ zei ik. Hij knikte. ‘Probeer eens een beschermlaag over me heen te doen’ zei hij. Ik keek hem aan en deed het laagje over hem heen. Ik keek weer naar Meggie en het laagje bleef om Morgan heen zitten. ‘En probeer Meggie nu ook eens te beschermen’ zei hij. Ik keek naar Meggie en beschermde haar ook. Om beide bleef de laag zitten. ‘Goed zo lieverd!’ zei Morgan en drukte een kus op mijn voorhoofd. Ik lachte zwakjes. ‘Ik laat het wel bij je zitten, dan gebeurt jou niets’ zei ik en keek weer naar Meggie. Morgan verliet de kamer. Langzaam werd Meggie wakker en keek me aan. Ze lachte zwakjes. Ik keek naar haar wonden die langzaam verdwenen. ‘Ik voel me wonden niet meer’ zei Meggie zachtjes. ‘Doe jij dat?’ vroeg ze. ‘Ik denk het, ik heb je een beschermlaag gegeven zodat je niet dood kan’ zei ik. ‘Misschien heelt dat ook wonden’ Ze knikte en ging rechtop zitten. Ze wou opstaan maar ik hield haar tegen. ‘Ik voel me prima Isla’ zei ze en stond op. Ik pakte haar hand en liep met haar naar beneden. Carlisle keek verbaasd op toen Meggie de woonkamer in stapte. ‘Mijn beschermlaag heelt ook wonden’ vertelde ik lachend. Ik voelde dat Morgan en Meggie beide nog een beschermlaag hadden. Ik zette Meggie op de bank en liep naar buiten waar Emmett net met Rosalie naar hun huis wouden rennen. Ik zette een verleidingsgave aan en stuurde Emmett richting mij. ‘Nee hé! Laat me nou gaan!’ zei hij. ‘Nee wij gaan oefenen hoeveel mensen ik kan beschermen’ zei ik en leidde iedereen in het huis en Rosalie richting mij. Morgan en Meggie hadden al een laag dus zaten hun nog op de bank. Iedereen ging in een rij staan. ‘Waar zijn Renesmee en Jacob?’ vroeg ik aan Edward. Hij keek nogal boos. ‘Naar Isle Esmé voor wat zwangerschaps geluk’ mompelde hij en Bella stootte hem aan. ‘Oke, ik ga kijken hoeveel mensen ik kan beschermen’ zei ik. Ik begon bij Edward en Bella die zo beschermd werden. Toen ging ik over naar Alice en Jasper die moeilijker waren maar wel lukte. Carlisle en Esmé lukten ook nog wel maar bij Emmett en Rosalie ging het moeilijk. Toen Emmett beschermd was voelde ik dat mijn eigen bescherming minder werd. Ik had nu al negen mensen beschermd zodat ze niet dood konden. Toch probeerde ik Rosalie ook. Toen zij er eindelijk bij zat wou mijn bescherming wegschieten dus besloot ik ieders bescherming terug te trekken behalve die van Meggie, die had het nog nodig om te helen. Hijgend zakte ik door mijn knieën op de grond. Al snel kwam Morgan op me af rennen en vroeg wat er gebeurd was. Ik legde mijn hand op zijn wang en liet zien wat ik voelde toen mijn bescherming wou loslaten. Morgan knikte en tilde me het huis in waar ik naast Meggie werd gezet. Emmett en Rosalie gingen weer weg voor hun gezellige avondje en de rest ging ook weg. Alice en Jasper jagen, Edward en Bella naar hun huisje en Carlisle en Esmé bleven bij Morgan Meggie en ik. Ik wou helemaal niet rusten, want er kwam over twee dagen iets groots en gevaarlijks aan, en als ik dan niemand kan beschermen gaat iedereen dood door mijn schuld, en dat wil ik niet.