46. Meggie

~Meggie Clearwater~

‘Mam, blijf jij thuis dan ga ik pap en Noek zoeken’ zei ik tegen mijn moeder. Ze knikte. Snel rende ik naar buiten. Ik rook Noek en mijn vader al, diep in het bos, op een open plek. Ik rende er naar toe. Ik stond in de bosjes te kijken. Noek, de sneeuwwitte wolf stond tegen over een zandkleurige wolf die er ouder uit zag. Zijn geur rook erg bekend. Ik veranderde mezelf. Ik was een zilverkleurige wolf. Volgens mijn vader was ik special omdat hij mijn kleur nog nooit had gezien. Ik en Noek waren de enige jonge weerwolven. De nog oudere wolven; Leah, Embry, Collin en Brady hadden de leiding, maar van de jonge wolven had ik de leiding totdat Elan of Lenno erbij kwamen. Een van die twee werd dan de alfa. Maar als Jacob en Renesmee een kind krijgen zou dat de echte alfa worden, omdat het in Jacob’s bloed zit. Ik sprong het veld op en keek de wolven aan. ‘Noek!’ dacht ik. ‘Zout op Meggie, ga maar met je bloedzuigertjes knuffelen’ dacht Noek. ‘Doe normaal Noek! Zij kunnen er niets aan die, het zit in ons bloed!’ ‘Maar hun zorgen ervoor dat het proces sneller gaat!’ ‘Daar kunnen hun toch niet aan doen! Waarom heb je Isla aangevallen?! Ze is als een moeder voor ons geweest!’ ‘Vroeger wel ja, maar nu haat ik haar en haar familie!’ ‘Waarom zou je de Cullens zijn hartstikke aardig, en haast onze familie’ dacht ik. Ik hoorde de zandkleurige wolf grommen. ‘Meiden hou op! Meggie verander en ga terug naar je moeder en Noek doe hetzelfde maar hou je rustig!’ dacht hij. Wacht even; ‘Ga terug naar je moeder?!’ ‘Pap?’ dacht ik. ‘Ja ik ben het Meggie, kom op luister naar me en ga terug!’ ‘Pap! Nu stop je weer met ouder worden! Je zei zelf dat het erg moeilijk was’ ‘Is het ook, maar ik kon me niet meer inhouden’ dacht hij. ‘Seth! Noek! Meggie!’ hoorde ik mijn moeder schreeuwen. ‘Pap, ga naar mam toe, ik praat wel met Noek’ dacht ik en pap rende richting mijn moeder. Ik richtte me op Noek en gromde. ‘Je hebt onze moeder aangevallen, als ze die gave niet had dan was ze nu dood geweest Noek!’ ‘Moeder?! Misschien voor jou, maar voor mij is ze mijn vijand!’ dacht Noek en ze sprong op me af. Ze beet me in mijn been en in mijn nek. Ik jankte. Ik duwde haar van me af en piepte van de pijn. ‘Doet het pijn zusje?’ dacht Noek. Ik gromde en sprong op haar af. Ik beet haar in haar voorpoten. Noek beet me weer in mijn nek en gooide me tegen een boom waar ik piepend tegen aan knalde. Ik had zo’n last van mijn nek dat ik moeite had met opstaan. Noek sprong weer op me af en beet in mijn rug. Ik jankte nog harder. Noek wou me nog een keer aanvallen maar werd weggeduwd. Ik probeerde te kijken wie het was maar het deed te pijn. ‘Meggie? Gaat het lieverd?’ vroeg de bezorgde stem van Isla. Ik piepte weer toen ze mijn rug aanraakte. Noek stond weer op en duwde Isla van me weg die tegen een boom aan viel. Noek draaide zich weer tot mij en beet me weer in mijn rug. Hoe kon ze dit doen?! Mijn eigen zus! Ik piepte weer. Ik veranderde weer terug zonder dat ik het aangaf. Onee, mijn vader had vertelt dat Jacob dit ook eens had en dat dit alleen gebeurd dat ik zo gewond ben dat ik dood kan gaan. Maar ik wil helemaal niet dood. Ik lag bloot op de grond en kreunde van de pijn. Isla rende weer op Noek af en gooide haar hoog tegen een boom aan. Ze rende terug naar mij. ‘Meggie! Je bloed helemaal!’ schreeuwde ze. Ze tilde me heel voorzichtig op maar ik gilde weer van de pijn. Ze rende weg, over de grens heen. Ik zag nog dat we bij het huis van de Cullens kwamen en Isla riep: ‘Carlisle!’ Maar toen vielen mijn ogen dicht en werd alles zwart.