Hoofdstuk 64.

Denise p.o.v
"DENISE WAKKER WORDEN" schreeuwde Chaz. "Chaz mond houden" zei ik. Ik hoorde Ryan lachen. "doe je riem om, we gaan landen" zei hij. "schat, ik heb mijn riem om" zei ik. "ow" was het enige wat hij zei.
Toen we geland waren en onze spullen hadden liepen we naar buiten. Als het goed was moest Ryan's auto hier staan. Toen we hem eindelijk gevonden hadden en onze spullen erin deden reden we weg. "wat lang geleden dat ik hier ben geweest" zei ik. "het is hier veel beter" zei Ryan. Hij stopte voor het huis van Chaz. We stapte uit. Ryan hielp me met mijn koffers. Chaz's ouders wisten dat ik kwam en vonden dat heel leuk. "hallo Chaz, hallo Denise" zei Chaz's moeder toen we binnen kwamen. "hallo" zei ik. "kom hier met die koffer, dan breng ik ze naar boven" zei ze en ze pakte mijn koffers. Toen we alles hadden weggezet en ik mijn kamer had gezien gingen we taart eten, Chaz's moeder had speciaal voor mij appeltaart gebakken omdat ze wist dat ik van appeltaart hield. "Deze taart is heerlijk" zei ik. "dankjewel, het was niet al te makkelijk om hem te maken" zei ze lachend. "ik vind het echt heel lief van jullie dat ik hier mag blijven" zei ik. "meisje, we zijn blij dat je bij ons bent, je bent een mooi en vooral een lief meisje, daar kan je geen nee tegen zeggen" zei ze. Ze was zo lief, in tegenstelling tot mijn moeder vond ze het niet erg om zelf iets te doen, ze hield van iedereen en liet dat ook merken. "ik ga verder met mijn spullen uitpakken" zei ik toen ik mijn stuk taart ophad. "dat is goed, als je iets nodig hebt moet je maar roepen" zei ze en ik knikte. Ik liep de trap op naar 'mijn' kamer. Ik was al een beetje begonnen met uitpakken. De meeste kleding hing al in de kast. Ik pakte de fotolijstjes die ik mee had genomen op en zette ze op het bureau weg. Ik keek naar de foto's die erin zaten. Een foto van Ryan, Chaz en ik, een foto van ik en al mijn vrienden, uit mijn land dan, een foto van Christian en ik en een foto van Justin en ik, op het strand. Deze foto had ik altijd bij me, ik had dezelfde foto in het klein in mijn portemonnee zitten.Op die foto waren we nog gelukkig samen. Zullen we ooit nog zo gelukkig samen zijn, zullen we ooit nog wel samen zijn, waren de vragen die in mijn hoofd bleven steken. Ik veegde een traan weg. Ik zette de foto op het bureau en ging verder met uitpakken.