Black

de les begon vrij rustig,los van mijn druk pratende klasgenoten.
mijer laat ons even uitrazen voor hij kucht en de klas tot stilte maant.
langzaam word de klas stil,ik merk hoe vele ogen zich op mij richten,die van mijer inclusief.
"Elodie,zou je iets over jezelf willen vertellen?"
mijn hele lichaam begint te trillen. america lecht zijn hand op mijn schouders als een bemoedigend gebaar.
"you're a hero,remeber" fluisterd hij met een glimlach.
met iets meer zelfvertrouwen sta ik nu op,maar ik tril nogsteeds. ik kijk de klas rond,mijn hard voeld zwaar en mijn keel is stijf. ik heb eigenlijk geen flauw idee wat ik moet zeggen.
"i-ich..." begin ik,en betrap mezelf er op de verkeerde taal te spreken.
"pardon,Ik ben Elodie de Groot. ik ben een nieuwe leerling op deze school"
ik haal even adem,die zin is er moediger uitgekomen dan ik had verwacht.
"de jaren hiervoor heb ik in verscheidene landen gewoond,dus het zal hier even wennen zijn,verder ben ik niet zo heel intressant,als jullie iets willen weten moeten jullie het gewoon vragen..."
niets heeft voorberijdt op de plotselinge duizeligheid die opeens de kop opsteekt. voor mijn ogen dansen zwarte vlekjes. ik grijp naar mijn hoofd,dat bonkt en pijn doet,maar ik ben te laat. alles is zwart. de plof waneer ik op de grond val,hoor noch voel ik. net zomin als de schreeuw van Linn,een meisje uit mijn klas of de zachte handen van america die proberen mij weer overeind te krijgen.
mijer kijkt bezorgd naar me en naar america.
"gebeurd dit vaker?" vraagt hij hem.
alfred schud zijn hoofd. dit is voor hem net zozeer een raadsel als voor ieder ander.