Kurt-Deel 4

Het vloog alsmaar door Kurts hoofd: Ben ik wel homo? Ben ik wel homo? Hij liep door de gangen met Rose naast zich, maar ze zeiden geen woord, noch tegen elkaar, noch tegen anderen. Het zat Rose volgens hem ook dat ze gezoend hebben. Kurt moest de stilte verbreken. 'Kom mee.' zei hij en hij trok Rose de meisjes WC's in. 'Is hier iemand?' riep Kurt. Niks. 'Waarom zoende je me?' vroeg Kurt zacht. 'Ik weet het niet... ik... ik...' z werd knalrood. 'Ik vind je leuk...' fluisterde ze. 'Dat is wel logisch, je gaat niet met me zoenen als je me haat.' zei Kurt, en Rose lachte nogal zenuwachtig. 'Haha, das waar...' zei Rose, nog steeds zenuwachtig. 'Je weet toch dat ik homo ben?' zei Kurt. 'Ja, maar...' probeerde Rose, maar toen onderbrak Kurt hem. 'Door jou twijfel ik wel of ik wel homo ben.' zei Kurt. 'Sorry.' zei Rose bijna onverstaanbaar. 'Het geeft niet. Dankzij jou wordt ik misschien minder gepest, maar dan moeten we wel een stelletje worden.' zei Kurt. 'Wil je dat wel?' zei Rose. Kurt knikte. 'Ik vind jou ook leuk.' zei hij zenuwachtig. 'Daarom twijfel ik.' Rose keek nogal verbaasd. 'Wil je met...' probeerde Rose, maar Kurt onderbrak haar. 'Ja...' zei hij, en toen kwam er weer lipcontact voor zowat 1 minuut. 'Nu zijn we een stelletje?' vroeg Rose zacht. 'Ja...' zei Kurt verbaasd. 'Ja! Ik ben verliefd op een meisje!' riep Kurt uit. 'SSSSTT. Straks hoort iemand ons nog.' zei Rose. 'Zullen we weer gaan, ik hoorde de bel.' zei Kurt. Rose knikte. 'Als we te laat komen weet ik een simpel smoesje.' zei Kurt. 'Karofsky gooide een slushie!!!' zei Rose nogal zeurderig, en toen moesten ze allebei lachen.